آقای روحانی اخیرا از تعداد زیاد شعب بانکی انتقاد کردند و معتقدند پولهایی که صرف ساختمانهای گران قیمت برای شعب بانکی میشود بهتر است صرف کارهای تولیدی شود که با نظر ایشان کاملا موافق هستم.
دنیا نشان میدهد که کشورها به سمت بهینهسازی تعداد شعب بانکی پیش میروند. ولی مشکل بزرگ ما این نیست که بانکها از این مساله آگاهی ندارند، بلکه مشکل بزرگ ما این است که برخی از بانکهای ما هم که میخواستند اقدام به بستن شعبه خود کنند از جاهای مختلف بسیج شدند تا اجازه ندهند این شعبه بسته شود، چون تعدادی از افراد همشهری آنها در این شعبهها مشغول به کار هستند و این مساله میتواند در افزایش بیکاری تاثیرگذار باشد. اگر دولت و مجلس بتوانند این مساله را کنترل کنند و مجوز بستن شعب را بدهند قطعا بهنفع بانکها خواهد بود تا تعداد شعب ناکارآمد خود را در برخی از استانها و حتی شهرها کاهش دهند. این موضوع قطعا بهنفع بانکهاست. بانک مرکزی هم بهشدت با این مساله موافق است و حتی بانکها هم تمایل دارند هزینههای اضافی خود را کاهش دهند. موضوعی که باعث میشود این تصمیم اتخاذ نشود مربوط به نامههایی است که از طرف خود دولت و بانکها نیست. بنابراین مسئولان باید با هماهنگی نشستی را ترتیب دهند و راهکار جایگزین پیدا کنند که اگر کارمندان این بانکها از شغل خود بیکار شوند به کار دیگری جذب شوند. در صورتی که این مساله مدیریت شود قطعا میتواند در کارآمدی بانکها تاثیر بهتری داشته باشد. در سایر کشورها دخالتی از طرف مجلس، شهرداریها، استانداریها و... وجود ندارد، چراکه بانکها کاملا خصوصی هستند و بانکهای خصوصی کشور ما نیز کمتر با این مشکل مواجه هستند، ولی چون بانکهای خصوصی ما تازه تاسیس هستند شعب پراکنده در مکانهای دورافتاده ندارند تا برای آنها ناکارآمد باشد و در حد 300 تا 400 شعبه دارند که معمولا کارآمد هستند، هرچند در مورد بانکهای خصوصی هم دیده شده که نماینده مجلس یک شهرستان اجازه تاسیس شعبه را نداده یا مجبور کردهاند در جایی شعبه بانکی تاسیس شود که توجیه اقتصادی ندارد. کشورهای دنیا بهشدت به سمت کاهش شعبه، خدمات الکترونیکی و اینترنتی پیش میروند و لازم است که بانکهای ما به همین جهت پیش روند. همچنین ما شاهد بنگاهداری بانکها هستیم که عوامل بیرونی در این مورد هم تاثیرگذار است. از جمله اینکه گاهی اوقات برخی از بانکها قصد ندارند در یک بنگاه سرمایهگذاری کنند، ولی بهواسطه طلبی که از بنگاهی داشتند و تهاتری که انجام دادند متاسفانه ناخواسته، به زور یا هر طریقی بنگاه سهامی را در اختیار بانکها قرار داده و بانکها هم چون نتوانستند این سهام را بفروشند تبدیل به بنگاهداری بسیار زیاد بانکها شده و مدیریت این مساله هم توسط بانکها به خوبی انجام نمیشود. اگر بخش خصوصی دارای سرمایه بود این وامها را تسویه میکرد تا بهنفع بانک مصادره نشود.
لینک مطلب:
https://www.eranico.com/fa/content/82735