امروز که خوشبختانه با تدبیر رییس_جمهور محترم و همکاری تمامی همکارانم در دولت، مجلس و سایر نهادها و دستگاه‌ها گام بزرگی در جهت سیاست های ارزی کشور و تک ‌نرخی شدن ارز برداشته شده است، فرصت را مناسب دیدم تا نکاتی را درباره آنچه در هفته گذشته در صحن علنی مجلس گذشت، بیان کنم.

بدون شک مدیریت و فایق آمدن بر عوامل غیر بنیادین  نوسانات نرخ ارز بیش از آنکه نیاز به تدابیر اقتصادی معمول مانند افزایش تزریق ارز به بازار و.. داشته باشد، مستلزم مدیریت فضای روانی جامعه و اطمینان بخشی به افکار عمومی نسبت به هوشیاری و عملکرد درست سازوکارهای تنظیم بازار در نهادهای مسئول است. بر همین اساس هم ازآنجایی‌که همه ما در دولت بر این باور هستیم که  مجلس شورای اسلامى به اعتبار قرار داشتن در رأس امور به فرموده امام راحل (ره) و اینکه می‌توان و باید نمایندگان محترم مجلس را عصاره و وکیل ملت بزرگوار ایران دانست، سعی و تأکید خود را بر ارتباطی شفاف، صمیمانه ومسئولانه با نمایندگان محترم قرار داده‌ایم. مرور تعداد دفعات و کیفیت حضور مسئولان دولتی از جمله بنده در هیأت رییسه، کمیسیون‌ها و صحن مجلس شورای اسلامی، به‌روشنی شاهد صدقی بر این باور و عملکرد است.

به پشتوانه همین باور و کارنامه عملی است که اتفاقات تلخ چند روز گذشته در صحن علنی مجلس شورای اسلامی را که متأسفانه بیش از هر چیز موجب وهن و ضعیف جلوه کردن رابطه مثبت و همدلانه اکثریت نمایندگان محترم با دولت و بنده به‌عنوان یکی از خادمان مردم در دولت شد، اتفاقی گزنده، تلخ و البته عبرت‌آموز می‌دانم. گزنده از آن رو که کم تابی معدودی از عزیزان نماینده برای شنیدن توضیحات رییس کل بانک مرکزی که با نیت آگاه‌سازی این عزیزان در میانشان حضور یافته بود به حدی بود که حتی اجازه ندادند کلامی پس از نام خداوند متعال در مطلع سخن بر زبان آورم و از همان ابتدا بنا را بر نشنیدن و ... قرار دادند؛ و گزنده از آن رو که این‌چنین بی‌تابی از سوی بزرگوارانی رخ داد که باید بر اساس دستور صریح قرآن و فلسفه تشکیل مجلس شورای اسلامی، شنونده اقوال باشند و انتخاب‌کننده بهترین سخن‌ها. و البته عبرت‌آموز؛ چراکه به همه ما آموخت که هیچ‌گاه در هیچ جمعی همگان به یک صفت و منش نیستند چنانکه اگر نبودند نمایندگان فهیم، صبور و شجاعی مانند برادران بزرگوار تابش ، نعمتی، مطهری، وکیلی و یوسفیان ملا  تا همکاران بی‌تاب و کم‌صبر خود را از اطراف تریبون مقدس مجلس شورای اسلامی دور کنند قطعاً آسیب‌های جسمانی وارد شده به بنده و از آن مهم‌تر حیثیت و حرمت این تریبون ارزشمند بیش‌ازپیش بود؛ آسیب‌هایی که متأسفانه خود این بزرگواران از آن‌ها بی‌نصیب نماندند و آثار جراحات آن لحظات تلخ بر جسم‌شان ‌همچنان باقی و پیداست.