این پایگاه خبری اعلام کرد: یک کشور از تحریم نفتی ایران باید بسیار خشنود باشد و آن کشوری نیست جز بزرگ ترین واردکننده نفت در جهان و بزرگ ترین خریدار نفت ایران یعنی چین. وقتی چین ماه گذشته معاملات آتی با سیستم قیمت گذاری یوان را راه اندازی کرد، این کار را در راستای استراتژی گسترش استفاده از یوان در سطح بین المللی انجام داد. اکنون با توجه به چشم انداز تحریم ایران توسط آمریکا، راه چین برای پیشبرد این استراتژی هموارتر می‌شود، زیرا چین قول داده است که به خرید نفت از ایران که به احتمال زیاد پول آن را به یوان پرداخت خواهد کرد، ادامه دهد.

ایران نیز باید طرفدار این ایده باشد، تهران حتی پیش از خروج آمریکا از برجام نشان داده بود که خواهان معامله به ارزهای دیگری بجز دلار آمریکاست. ماه گذشته، تهران و مسکو نیز قراردادی را امضا کردند که بر اساس آن تمامی معاملات به جای اینکه در قبال دلار آمریکا باشد به صورت تهاتری انجام می‌شود، زیرا هر دو کشور خواهان کاهش نفوذ آمریکا بر اقتصادشان هستند. یک ماه پیش، ایران تسویه حساب قراردادهای واردات کالا به دلار آمریکا را ممنوع و یورو را جایگزین آن کرد. تهران همچنین حساب ذخایر ارزی خود را به یورو اعلام می‌کند.

به عبارت دیگر، ایران خشنودتر است که به جای دلار از یوان در معاملات نفتی استفاده کند یا حتی نفت را در برابر کالا بدهد. نکته همینجاست که آن یک میلیون بشکه در روز نفتی که تصور می‌شود بازگشت تحریم‌ها از بازار خارج کند، ممکن است در عمل از بازار خارج نشود. تحلیلگران در حقیقت بر‌اساس تجربه قبلی تحریم ایران که در آن آمریکا و اتحادیه اروپا هر دو نفت ایران را تحریم کرده بودند، این رقم (یک میلیون بشکه در روز) را به عنوان کاهش صادرات نفت ایران اعلام کرده‌اند. اما این بار واشنگتن در تحریم نفت ایران تنهاست. کشورهای اروپایی امضاکننده برجام به وضوح نشان داده‌اند که از برجام خارج نخواهند شد.
آلمان یکی از امضاکنندگان برجام گفته است که از شرکت‌های خود برای انجام کسب و کار در ایران حمایت خواهد کرد.

فرانسه نیز از این سیاست پیروی می‌کند، غول نفتی این کشور –توتال- سرمایه‌گذاری زیادی در میدان گازی پارس جنوبی کرده است. مهمتر آنکه، کشورهای اروپایی روی هم بزرگترین خریدار نفت ایران هستند و سال گذشته به طور متوسط 624 هزار بشکه در روز نفت از تهران خریداری کرده‌اند. بنابراین، برخلاف دفعه قبل، همه خواهان خرید نفت ایران هستند هر چند ممکن است برخی کمتر بخرند. ایران نیز برای نفت خود بازار می‌خواهد حتی اگر پولش را به یوان بگیرد و سپس با تقبل هزینه‌ای، آن را به یورو تبدیل کند. همچنین برای ایران ارزان‌تر فروختن بهتر از اصلا نفروختن است.

چین به احتمال زیاد سرمایه‌گذاری خود در ایران را افزایش خواهد داد. ایران بخشی از طرح سرمایه‌گذاری زیرساختی پروژه یک کمربند یک جاده چین است و از سهم خود در صنعت نفت و گاز طبیعی این کشور محافظت می‌کند و خرید نفت به یوان، تضمین این سهم است. پرداخت پول نفت ایران به یوان تنها شروع ماجراست. به نظر می‌رسد در بلندمدت بسیاری از معامله گران نفت ناچار می‌شوند پول نفت ایران را به ارز کشوری بپردازند که بزرگ ترین خریدار نفت ایران است . البته سال‌ها طول می‌کشد که یوان جای دلار به عنوان ارز غالب در معاملات نفتی تصاحب کند. در کوتاه مدت نیز تحریم آمریکا شرایط یک معامله برد-برد را برای چین و ایران فراهم می‌کند.

برجام 23 تیر 1394 (14 ژوییه 2015) میان ایران و گروه 1+5 شامل چین، فرانسه، روسیه، بریتانیا، آمریکا و آلمان امضا و از دی 1394 (ژانویه 2016) اجرایی شد. دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا دو روز پیش از سررسید 12 مه (22 اردیبهشت) اعلام کرد که این کشور از برجام خارج می‌شود و به تعلیق تحریم‌های هسته ای این کشور علیه تهران ادامه نمی‌دهد.