سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO) مقررات جدیدی دارد که از ابتدای سال ۲۰۲۰ به اجرا درخواهد آمد و کشتی‌داران را ملزم خواهد کرد میزان سولفور سوخت‌های مورد استفاده‌شان را به میزان چشمگیری کاهش دهند. کشتی‌هایی که اقیانوسهای جهان را می‌پیمایند از نفت کوره سنگین استفاده می‌کنند که بسیار آلوده است. مقررات سازمان بین‌المللی دریانوردی این سوخت را به دلیل سولفور بالای آن هدف گرفته است. مقررات فعلی غلظت سولفور به میزان ۳.۵ درصد را مجاز کرده اما تا سال ۲۰۲۰ کشتی‌ها باید این غلظت را به ۰.۵ درصد کاهش دهند.

آژانس بین المللی انرژی در گزارش نفت ۲۰۱۸ اعلام کرد سوخت بانکر آخرین مامن سولفور است که در اکثر محصولات نفتی حذف شده است. کشتی‌داران گزینه های متعددی برای نیل به این هدف دارند و احتمالا یک رویکرد منفرد نخواهد بود. آنها ممکن است اسکرابرهایی را برای حذف سولفور از سوخت نصب کنند یا از سوختهای دارای سولفور کم یا از LNG استفاده کنند. اسکرابرها نیز پرهزینه هستند با این حال از نظر برخی کشتی‌داران ارزش استفاده دارند در حالی که LNG گزینه گرانی محسوب می‌شود.

اما بسیاری از کشتی‌داران سوختهای حاوی سولفور اندک مانند بنزین استفاده می کنند. آژانس بین‌المللی انرژی اعلام کرده که تا سال ۲۰۲۰ تقاضا برای بنزین به ۱.۷۴ میلیون بشکه در روز صعود خواهد کرد که بیش از یک میلیون بشکه در روز نسبت به سال ۲۰۱۸ افزایش خواهد داشت. این مسئله موقعیت نفت کوره را که در حال حاضر متداول است، تغییر می‌دهد. آژانس بین‌المللی انرژی اعلام کرده که تقاضا برای نفت کوره دارای سولفور بالا از ۳.۲ میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۱۹ به ۱.۳ میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۲۰ کاهش خواهد یافت.

این تغییر روند استفاده، پیامدهای بزرگی برای بازار نفت خواهد داشت. صنعت کشتیرانی حدود ۵ درصد از بازار نفت جهانی را تشکیل داده و روزانه حدود ۵ میلیون بشکه در روز نفت مصرف می‌کند. تغییر الگوی مصرف از یک محصول نفتی به محصول نفتی دیگر، تاثیر گسترده ای در سراسر صنعت پالایش خواهد داشت و برخی را متنفع و برخی دیگر را متضرر می‌سازد.

پالایشگاه‌های فرآوری کننده محصولاتی مانند دیزل و بنزین سود خواهند کرد. در این بین پالایشگاههایی که نفت کوره سنگین تولید می‌کنند، با محصول مازاد که روی دستشان باد کرده است مواجه می شوند. مجتمع‌های پالایشگاهی می‌توانند از انواع مختلف نفت برای تولید بنزین استفاده کنند اغلب نفت کوره به عنوان یک محصول جانبی ندارند. از سوی دیگر پالایشگاههای کوچکتر و ساده تر قادر نیستند همین کار را کرده و برخی از آنها ناچار خواهند شد تعطیل کرده یا ارتقا دهند.

تحلیلگران مورگان استنلی در یادداشتی نوشتند:  نفت برنت ممکن است تحت تاثیر مقررات سازمان بین‌المللی دریانوردی ممکن است تا سال ۲۰۲۰ به ۹۰ دلار در هر بشکه صعود کند. در حالی که نفت تحت تاثیر محدودیت عرضه اوپک و رویدادهای ژئوپلیتیکی نظیر تصمیم آمریکا برای اعمال مجدد تحریمها علیه ایران، به مرز ۸۰ دلار صعود کرده اما تغییرات مقررات تاثیر مذکور را تشدید خواهد کرد. بر اساس گزارش اوایل پرایس، تولید نفت آمریکا که اکنون به رکورد بالایی صعود کرده است، تاثیری در این وضعیت نخواهد داشت زیرا نفتی که در مناطق شیل آمریکا تولید می شود، سبک بوده و برای تولید میعانات متوسط ایده آل نیست.