درمورد تصمیم اخیر وزارت صنعت مبنی بر ممنوعیت واردات 1400 قلم کالا که حتی خودرو نیز در این لیست قرار گرفته است، باید اذعان کنم تولیدات داخلی ما باید در درجه اول رقابتپذیر بوده تا بتوانند در رقابت با کالاهای خارجی برنده میدان باشند.
حرف من این است که با محدودیت نباید بهدنبال حمایت باشیم. درست هست که امروز با مشکلات ارزی مواجه هستیم، اما پیش آمده که با من تماس گرفتند و گفتهاند در شرایطی ورود یک کالا ممنوع اعلام شده که مشابه آن در داخل تولید نمیشود. همین امر میتواند مشکلاتی را در داخل ایجاد کند. موضوع دیگری که وجود دارد این است که برخی کالاهای داخلی با کیفیت مورد انتظار تولید نمیشود، چراکه ما در خیلی از این کالاها مزیتی برای تولید نداریم و باید واردات آنها صورت بگیرد. البته باتوجه به محدودیت ارزی که وجود دارد، این تصمیم گرفته شده است. البته من برداشت شخصی خودم را عرض میکنم، چون هنوز بازخوردی از بازار را دریافت نکردهام تا بدانم این تصمیم چه مشکلی را برای کدام بخشهای بازار ایجاد میکند، اما این نوع محدودیت، حمایت واقعی نیست؛ زمانی حمایت واقعی صورت میگیرد که کالاهای ساخت داخل ما در عین اینکه کالای خارجی وارد میشود، بتوانند رقابت کنند و بازار خودشان را داشته باشند و حتی بتوان آنها را به کشورهای دیگر صادر و بازارهای جهانی را تصاحب کرد. حمایت از تولید داخل، صرفا ممانعت از ورود کالای خارجی نیست. حمایت از تولید داخل، فراهم کردن بستر مناسب برای صادرات کالای داخلی نیز هست. یعنی فقط نباید برای ورود کالای خارجی ممنوعیت ایجاد کنیم تا درنهایت کالای داخلی به مصرف برسد، چراکه همین موضوع میتواند بستری برای قاچاق بیشتر باشد. بنابراین ما باید تمرکزمان را بر ایجاد شرایطی معطوف کنیم تا کالای داخلی با قیمت و کیفیت مناسب تولید شود و در واقع بهگونهای این برنامهریزی صورت بگیرد که خود مصرفکننده ایرانی تمایل به خرید کالای ایرانی در عین حضور کالای خارجی در بازار را داشته باشد. نکتهای که وجود دارد این است که ما نباید به هر قیمتی از تولید داخل استفاده کنیم، یعنی کالا باید قابل رقابت باشد. خیلی از کالاهای ساخت داخل از کیفیت لازم برخوردار نیستند و ما مجبوریم که آنها را وارد کنیم. بنابراین کیفیت یک مقوله مهم در بحث تولیدات داخلی قلمداد میشود. ما نه تنها باید حقوق تولیدکننده را در نظر بگیریم، بلکه حقوق مصرفکننده هم اهمیت وافری دارد و او در قبال کالایی که خریداری میکند، پول میپردازد. ما در حوزههای مختلفی چون پتروشیمی، کیف و کفش، چرم، صنایع دستی، فولاد و ... دارای مزیت هستیم و میتوانیم زنجیره ارزش آنها را کامل و با ارزش افزوده بیشتری صادر کنیم. بنابراین الزامی نیست که برای حمایت از تولید داخل، سعی کنیم تمام کالاها را خودمان تولید کنیم. من بر این موضوع تاکید میکنم که ما باید روی کالاهایی که مزیت کامل داریم، سرمایهگذاری لازم را انجام دهیم و مابقی کالاهای که دارای مزیت نیستند، از دیگر کشورها وارد کنیم. چون امروز عمده تجارت دنیا، کالاهای ساخته شده نیست، بلکه کالاهای واسطهای و میانی هست.
لینک مطلب:
https://www.eranico.com/fa/content/87491