وضعیت عجیبی بر بازار ارز حاکم شده و وجب به وجب پیاده‌روهای خیابان فردوسی تهران را خریداران و فروشندگان ارز پر کرده است.

قیمت‌ها هم لحظه به لحظه تغییر می‌کند. ابتدای میدان فردوسی و کنار ایستگاه مترو از یکی از دلالان می‌‌پرسیم، دلار چند؟ جواب می‌دهد: 17450.

راه‌مان را به ضلع دیگر میدان فردوسی کج می‌کنیم. دو صرافی اصلی، یکی کرکره را پایین کشیده و دیگری روی درب صرافی تابلوی تعطیل است، را زده است. به سمت راسته صرافی‌های خیابان فردوسی که می‌رویم، شلوغی و ازدحام بیشتر و بیشتر و تردد سخت‌تر می‌شود.

در این راسته، صرافی‌های متعدد، خرید و فروش را متوقف کرده‌اند. تنها دو، سه صرافی به صورت محدود ارز می‌فروشند. از پشت سر و روبرو نرخ‌های متعدد به گوش می‌رسد. صدای صحبت یک نفر با در حال صحبت با تلفن را می‌شنویم که می‌گوید: می‌تونی 5 هزار تا (با نرخ) 18 هزار تومن برام جور کنی؟

به خیابان منوچهری که نزدیک می‌شویم، نرخ بر سر زبان‌ها به 18 هزار و 500 تومان رسیده است. و باز هم ازدحام و باز هم صرافی‌های خالی از خریدار.

برمی‌گردیم به سمت میدان فردوسی و داخل یک صرافی فروشنده ارز می‌شویم. تعجب می‌کنیم از چیزی که می‌شنویم. دلار 19 هزار تومان. چند لحظه خشک‌مان می‌زند. در عرض 15 دقیقه قیمت از 17500 تومان به 19 هزار تومان رسید. یکباره یاد نرخ 3800 تومان مهر ماه 96 افتادم که آن کجا، نرخ 19 هزار تومان کجا. واقعا حد توقف نرخ ارز کجاست؟

این همه تغییر با یک حرف و سخنرانی؟ یقینا تغییر و تحولات بازار ارز بر اساس حرف سیاسی و تاثیر روانی آن بر متقاضیان و عرضه‌کنند‌گان ارز و موج‌سواری بر اثر مسائل سیاسی، نشان می‌دهد، بازار براساس عوامل و مولفه‌های اقتصادی حرکت نمی‌کند و تنها موج روانی مسائل سیاسی است که بازیگر اصلی بازار ارز است.

در این میان دولتمردان و اقتصاددانان و کارشناسان اصلی‌ دولت نظاره‌گر این تغییرات بوده و در حال مداقّه‌ کردن این تحولات هستند، اما آنچه که بیشتر از رشد نرخ ارز اهمیت دارد، افت شدید قدرت خرید خانوارهای ایرانی است و دولت باید در اسرع وقت سیاست جبرانی برای احیای قدرت خرید خانوارها را اجرایی کند، چرا که در غیر این صورت اقشار مختلف مردم را ناتوان از خرید مایحتاج خود و گذراندن امور روزانه خود خواهند شد.