این گروه در شرایط فعلی و با توجه به تورم شدید در سبد هزینه خانوارها و کاهش درآمد افراد، افزایش سقف تسهیلات خرید مسکن را کارساز نمی‌داند و به جای آن، پرداخت تسهیلات ساخت و خرید مسکن در بافت فرسوده را توصیه کرده است.

بررسی‌ها نشان می‌دهد، این تجویز، ناقص و تقریبا کم‌اثر است. فرضیه‌ای که نسخه «احیای بازار مسکن از بافت‌های فرسوده» بر روی آن سوار شده، شامل تمایل اولیه سازنده و خریدار مسکن برای حضور در این بخش از مناطق شهری است در حالی‌که سازنده‌ها و فعالان ساختمانی به یک دلیل مشخص و خریداران مسکن نیز به دلیل مشخص دیگر، دست‌کم در تهران، فعلا اولویت‌شان حضور در بافت فرسوده نیست.

ارائه‌کنندگان نسخه رونق بازار مسکن، بر پرداخت حجم قابل توجهی تسهیلات در بافت فرسوده تاکید کرده‌اند در حالی که بانک‌ها در مجموع سه سال گذشته، حتی معادل نصف این حجم که برای یکسال پیشنهاد شده را نتوانستند پرداخت کنند. سازنده‌ها در بافت فرسوده، تمایلی به دریافت وام نوسازی با نرخ سود بالای ۱۰ درصد ندارند و به دلیل حسابی که بر روی وعده سال ۹۳ دولت و مصوبه سال گذشته هیات دولت باز کرده‌اند، تسهیلات ۹ درصد می‌خواهند. از طرفی، بافت‌های فرسوده شهر تهران نه تنها اولویت اول که اولویت‌های سوم و چهارم متقاضیان خرید مسکن دهک‌های متوسط هم نیست. حجم و پراکندگی معاملات مسکن در مناطق مختلف شهر تهران طی ماه‌های گذشته، مجموع واحدهای مسکونی فروخته شده در ۱۰ منطقه فرسوده پایتخت، با میزان فروش آپارتمان در دو منطقه ۴ و ۵ این شهر تقریبا سر به سر بوده است.

عمده متقاضیان خرید مسکن از نوعی که رونق معاملات توسط آنها اتفاق می‌افتد و تقاضای مصرفی نیز محسوب می‌شوند، ابتدا در دو منطقه ۴ و ۵ و سپس در مناطق مرکزی و متوسط شهر در حال جست‌وجو برای خرید مسکن هستند. از طرفی، همین الان تسهیلاتی که توسط صندوق پس‌انداز مسکن یکم در بافت فرسوده برای خرید مسکن داده می‌شود، به دلیل نرخ سود پایین‌تر و معافیت از شرط خانه اولی، این قابلیت را دارد که حجم معاملات خرید مسکن در این مناطق را افزایش دهد اما مانع موجود در این مسیر، قیمت‌های متورم شده آپارتمان حتی در بافت فرسوده ناشی از کمبود عرضه مناسب است. عرضه مناسب از منظر تقاضای مسکن، واحدهای مسکونی با متراژ کمتر از ۶۰ مترمربع است که تعداد آنها به‌خصوص در بافت‌های فرسوده به‌خاطر منعطف نبودن ضوابط صدور پروانه ساختمانی، به شدت کم و ناچیز است.