به نقل از رویترز، در حالی که سرنوشت واردات از تامین‌کننده بزرگ کره‌جنوبی، ایران نامشخص است، شرکت‌های بزرگ پتروشیمی این کشور برای جلوگیری از اختلال در تولید خود، به خرید میعانات گازی کشورهای دیگری رو آورده‌اند که قیمت گران‌تری دارند.

میعانات گازی نوع نفت خام فوق‌سبک هستند که ماده اولیه کارخانجات پتروشیمی کره‌جنوبی را تشکیل می‌دهند.

میعانات گازی، یک محصول جانبی تولید گاز طبیعی هستند و ایران و قطر از بزرگترین فروشندگان آن در جهان می‌باشند. اما امسال صادرات ایران از پارس جنوبی، با افزایش تقاضای داخلی و تحریم‌های جدید آمریکا، به شدت کاهش یافته است.

درحالی که در سال‌های اخیر میعانات گازی ایران نیمی از نیاز پتروشیمی‌های کره‌جنوبی را تامین می‌کرد، کاهش صادرات آن، خریداران کره‌ای را مجبور کرده است که جایگزینی برای آن پیدا کنند.

سباستین باریلر، یکی از مدیران ارشد پالایشگاه‌ اچ‌تی‌سی، یکی از بزرگترین خریداران میعانات گازی کره‌جنوبی، می‌گوید: وضعیت نامشخص بزرگی در مورد تحریم‌های ایران وجود دارد و با وجود نامشخص بودن میزان واردات، ما نخواهیم توانست استراتژی تولید خود را برنامه‌ریزی کنیم.

او ادامه داد: سال ۲۰۱۸ سال بسیار ویژه و دشواری بود چرا که از اواسط سال به بعد نتوانستیم میعانات گازی ایران را وارد کنیم.

کیم جائه کیونگ، تحلیل‌گر موسسه انرژی اکانومیکس کره، می‌گوید: حتی اگر ایالات متحده معافیت‌های خود را تمدید کند، کره‌جنوبی باید به شرایط آمریکا تن در دهد و واردات خود از ایران را کاهش دهد.

او گفت: کره‌جنوبی باید به دنبال منابع دیگری باشد.

طبق داده‌های شرکت مشاور اف‌جی‌ای، تحریم‌های آمریکا و و افزایش مصرف داخلی ایران می‌تواند در سال ۲۰۱۹-۲۰۲۰ صادرات میعانات گازی ایران را به ۱۰۰ الی ۲۰۰ هزار بشکه در روز کاهش دهد، درحالی که این میزان در ۲۰۱۷ برابر با ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار بشکه در روز بود.

از سوی دیگر با افزایش تولید میعانات گازی و نفتا در آمریکا، کره‌جنوبی برای تقویت روابط خود با آمریکا رو به افزایش واردات از این کشور آورده است.

همچنین خرید میعانات گازی از قطر، عربستان، لیبی و استرالیا با قیمتی بالاتر از قیمت ایران، افزایش یافته است.

به جز قیمت بالاتری که پتروشیمی‌های کره‌جنوبی مجبورند برای خرید میعانات گازی از کشوری غیر از ایران، پرداخت کنند، آنها باید تاسیسات خود را که برای پردازش نفت ایران تنظیم شده بود، مجددا اصلاح کنند که این کار آنها را مجبور به صرف هزینه‌ای بالغ بر ۳۰۰ میلیارد وون کره (۲۷۰ میلیون دلار آمریکا) خواهد کرد.

کیم جائه کیونگ معتقد است که بالا رفتن اینچنینی هزینه‌های پتروشیمی‌ها، مزیت رقابتی بودن محصولات آنها در برابر چین را از بین می‌برد.