اگر نگاهی به سایت‌های فروش خودرو بیندازیم، متوجه خواهیم شد برای یک محصول مشخص، چند قیمت مختلف پیشنهاد شده که گاهی قیمت‌های مربوطه نامتعارف و اغراق‌آمیز به‌نظر می‌رسند.
به‌عنوان مثال، برخی مالکان ساندرو استپ‌وی قیمت ۲۰۰ میلیون تومان را برای این محصول (در مدل ۹۸) ارائه داده‌اند، حال آنکه مدل ۹۶ این خودرو ۱۳۵ میلیون تومان پیشنهاد شده است، یعنی بیش از ۳۲ میلیون تومان افت قیمت به ازای هر یک سال. این در حالی است که معمولا قیمت خودروهای داخلی سالی دو، سه میلیون تومان افت دارد. یا مثلا برای پژو ۲۰۶ برخی قیمت ۱۲۰ میلیون تومان را پیشنهاد داده‌اند و برخی دیگر به کمتر از آن نیز راضی هستند. در مجموع بازار خودرو عملا چند نرخی شده و هرکس با توجه به تصورش از آینده کشور و مسائلی دیگر، قیمت خاص خود را پیشنهاد می‌دهد. اینکه چرا بازار خودرو چنین شرایطی را پیدا کرده و از حالت مصرفی به سرمایه‌ای چرخیده، ریشه در مسائل مختلفی دارد، از جمله تورم انتظاری ایرانی‌ها و وجود فاصله زیاد بین نرخ کارخانه و بازار خودروها. در این بین، تورم انتظاری بالای مشتریان سبب شده بسیاری از آنها قیمت‌هایی نامتعارف و اغراق‌آمیز را برای خودروهای خود در نظر بگیرند. در واقع خودرو هم‌اکنون حکم کالایی سرمایه‌ای را پیدا کرده و تقریبا همه می‌خواهند نهایت استفاده را از آن در راستای درآمدزایی انجام دهند. نکته دیگر اما وجود فاصله زیاد بین نرخ کارخانه و بازار خودروها است که عرصه را برای جولان دلال‌ها و واسطه‌گران فراخ کرده است. این در حالی است که دولت همچنان بر قیمت‌گذاری دستوری آن‌هم با وجود مصوبه تعیین قیمت در حاشیه بازار، اصرار دارد.