چراکه امکان توسعه بدون نیروی انسانی ماهر، جوان و کارآمد در هیچ‌کشوری شدنی نیست. اگر اعتقادی به این موضوع در کشور ما وجود دارد، باید به دغدغه‌ها و نیازهای نیروی کار توجه شود. اولین موضوع این است که ما باید شرایطی را فراهم کنیم که نیروی انسانی ماهر دارای شغل باشد. امروز نرخ بیکاری در کشورمان به‌شدت بالاست، بنابراین دولت باید بتواند از ظرفیت‌ها به درستی استفاده کند تا این مهم محقق شود. دومین موضوع این است که باید دستمزد مکفی به کارگران پرداخت شود؛ ایران یکی از کشورهایی است که پایین‌ترین دستمزد را به قشر کارگر خود پرداخت می‌کند. لازم است تامین نیازهای اولیه و معیشتی کارگران در اولویت کارها قرار گیرد. می‌دانیم به‌دلیل شرایط خاص اقتصادی، روزبه‌روز قدرت خرید کارگران کاهش یافته و درنتیجه آنها ضعیف‌تر شده‌اند. سومین موضوعی که باید در چنین روزی بر آن تاکید شود، این است که اجازه دهیم تا تشکل‌های واقعی کارگری در ایران شکل بگیرد. تشکل‌هایی که بتوانند همه کارگران را تحت پوشش قرار دهند و با رای و اراده کارگران پا بگیرند و از طریق آنها کارگران بتوانند در همه امور کشور مشارکت جدی داشته باشند. درواقع باید مشکلات بازار کار را به کمک خود کارگران حل و فصل کنیم. چهارمین موضوعی که می‌تواند به‌عنوان مطالبه کارگران مطرح باشد این است که باید از سه‌جانبه‌گرایی به‌عنوان یک روش جدی، واقعی و موثر به‌صورت واقعی حمایت شود. یعنی کارگران در کنار کارفرمایان به‌صورت موثر و به‌عنوان شرکای دولت بتوانند در همه مسائلی که مربوط به حوزه کار است، مشارکت داشته باشند. همچنین بحث تقویت صندوق تامین اجتماعی می‌تواند به‌عنوان مساله بعدی کارگران مطرح باشد. این صندوق تضمین‌کننده آینده کارگران است، بنابراین تقویت و اداره آن با حضور کارگران یکی از خواسته‌های جدی کارگران است. به هر حال، این نگرانی وجود دارد که ممکن است این صندوق دارای مشکل شود. بنابراین لازم است سهم دولت به‌منظور سرمایه‌گذاری در صندوق تامین اجتماعی افزایش یابد تا این نهاد بتواند حمایت جدی‌تر و موثرتری از این صندوق به‌عمل آورد. درمجموع، باید شرایطی فراهم شود تا نیروی کار کشور با آزادی و به‌صورت منطقی در تمام مسائل اجتماعی حضور فعال داشته باشد. همچنین، اصلاح قانون کار مطالبه بسیار جدی است که سالیان زیادی است بدون تغییر مانده و به آن رسیدگی نشده است. بازنگری در قوانین کار کشور می‌تواند بخش زیادی از مشکلات کارگران را حل کند. این قانون مربوط به بیش از دو دهه گذشته است و الان کارایی و بهره‌وری لازم را در حوزه کار ندارد، به‌ویژه اینکه ما برای توانمندی تشکل‌های کارگری حتما بایستی این قانون را اصلاح کنیم.