به نقل از اویل پرایس، به نظر می‌رسد سران بازار جهانی نفت نسبت به کاهش تولید اوپک، محدودیت‌های صادرات نفت در نیجریه و تحریم‌های آمریکا علیه ایران و ونزوئلا خوش بین هستند . در حالی که بی ثباتی قیمت نفت افزایش یافته، این خوشبینی همچنان وجود دارد. تا زمانی که بازار جهانی متوجه شود که گزارشات نفت آمریکا تعیین کننده قیمت نفت نیستند، این بی ثباتی ادامه دارد.

در آستانه برگزاری اجلاس وزرای اوپک در وین در 25 و 26 ژوئن ، تهدید جدیدی در راه است. پیوستگی داخلی اوپک در حال حاضر زیر سوال رفته است. برخی از کشورهای عضو اوپک نه‌تنها با تحریم های خارجی رو به رو هستند ، بلکه رژیم های داخلی آنها هم در حال فروپاشی اند. لغو معافیت های آمریکا برای خریداران اصلی نفت و گاز ایران، تهران را تحت فشار قرار داده است. در حالی که هدف آمریکا برای صفر کردن صادرات نفت ایران غیر واقعی است ولی تاثیرات این تحریم ها را نمی توان انکار کرد. هیچ قرارداد جدیدی بین ایران و مشتریان اصلی آن، چین و هند، گزارش نشده است. به نظر میرسد ترس از تحریم‌های غیر مستقیم ترامپ تاثیر مورد نظر آمریکا را گذاشته است. صادرات هیدروکربن ایران به شدت ضربه خورده است.

در همین حین، حامی وفادار ایران در اوپک یعنی ونزوئلا هم شرایط خوبی ندارد. هم از طرف آمریکا تحریم شده و هم تحت فشار حمایت کشورهای عربی و اروپایی از رهبر مخالفانش قرار دارد. با توقف بخش نفت ونزوئلا ، این کشور با یک رکود اقتصادی مواجه شده است. به نظر می‌رسد این شریک ایران در آمریکای لاتین به سوی یک جنگ داخلی پیش می رود.

با توجه به شرایط این دو تولیدکننده بزرگ اوپک ، ساختار داخلی این گروه رو به فروپاشی می‌رود. توقف کاهش تولید اوپک و متحدانش هنوز پابرجاست ولی به خاطر عواقب منفی تحریم های ایران و ونزوئلا تا حدی موفق بوده است. کاهش زیاد تولید اوپک بیشتر مربوط به بشکه های از دست رفته این دو کشور می شود . در همین حین ، عربستان، امارات و روسیه طبق توافق، تولید خود را پایین آورده اند. خوشبینی نسبت به عراق به عوامل بسیاری بستگی دارد، در حالی که شرایط کلی لیبی هم متزلزل است.

نیجریه هم گزارش داده حتی نمی تواند بخشی از محموله‌هایش را بفروشد. به گفته منابع، حدود 20 محموله نفتی نیجریه حتی پس از کاهش شدید قیمت آن فروخته نشده اند. دلیل آن هم کاهش تقاضا از سوی مشتریان اروپایی بوده است.

درهفته‌های آتی ، با تمرکز تحلیلگران بر ارقام تولید ، مقدار ذخیره و تقاضای نفت، اوپک بر رفع فشار برای افزایش تولید متمرکز خواهد بود ، این گروه با تهدیدهای تهران، ونزوئلا و احتمالاً عراق هم روبه‌رو است. ایران به طور واضح تهدید کرده اگر هیچ حمایتی از او قبل از دیدار ماه ژوئن صورت نگیرد، ثبات اوپک به خطر می‌افتد. وزیر نفت ایران بارها هشدار داده که اوپک در خطر فروپاشی قرار دارد. تهران تهدید کرده اقدامات لازم را برای متوقف کردن جریان نفت و گاز از سوی اعضای اوپک حامی تحریم های آمریکا انجام می دهد. زنگنه ، وزیر نفت ایران روی عراق ، ونزوئلا و لیبی برای فشار بر ریاض و ابوظبی در عدم حمایت کامل آنها از تحریم های آمریکا حساب می کند. فشار ژئوپلیتیکی به همراه قدرت ایران در خاورمیانه فضای زیادی برای عکس العمل کشورهای عربی باقی نمی گذارد. امید تهران به حمایت مسکو هم ظاهراً بی فایده است چون روسیه متعهد به قرارداد کاهش اوپک است و از اقدامات عربستان و امارات در لیبی حمایت می کند.

به نظر می‌رسد اجلاس ماه ژوئن تکرار اجلاس 2018 اوپک باشد. اوپک به سمت یک سازماندهی دوباره قدرت پیش می‌رود. مسکو هنوز هم به دنبال یک قرارداد رسمی با اوپک است.