با رشد فناوری اطلاعات و ارتباطات در دنیا، تمامی صنایع به شکلی درگیر یا دچار تغییر شدند. صنعت بانکداری اگرچه از پیش‌قراولان پذیرش فناوری اطلاعات و ارتباطات برای اتوماسیون فرآیندهای کار خود بود،‌اما در تغییر و بازتعریف ماهیت خود با بهره‌گیری از نوآوری‌ها و توانمندسازهای ICT، با تعلل، محافظه‌کاری، تردید و گاه بدبینی برخورد کرده است.

اتوماسیون یا بهره‌برداری از تکنولوژی برای ساده‌سازی وظایف قابل تکرار، در صنایع تولیدی به امری رایج تبدیل شده است. اما واقعیت این است که اتوماسیون را می‌توان در همه حوزه‌ها و در واحدهای زیادی به‌کار گرفت تا مدیریت ثابتی از یک یا چند فرآیند ارائه کرد.

کارآفرینان دوست دارند در مورد دستاوردهای ملموس خود، انبوه تکنولوژی‌های چشمگیر، مشاوران برجسته شناخته‌شده و میزان سرمایه جمع‌آوری شده‌شان، مثل رکوردی که شکسته شده صحبت کنند.

امروزه شرکت‌ها در حال گذر از دوره دیجیتالی شدن 1.0به سمت دوره دیجیتال 2.0 هستند. این امر به معنی پیشرفت از قابلیت‌های دیجیتالی ساده موجود به سمت شناسایی سلیقه مشتری از طریق محصولات و خدمات متصل و تطبیق این محصولات و خدمات با نیاز‌های مشتری است. با دیجیتالی‌شدن 1.0 شرکت‌ها محصولات و خدماتی ایجاد کردند تا به تولیدکنندگان این امکان را بدهد که اطلاعاتی در باره نحوه استفاده محصولاتشان توسط مشتری در موقعیت‌های مختلف یا تغییر محصولات برای استفاده در آینده جمع‌آوری کنند.