سخنگوی ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز از کاهش ۶۰ درصدی قاچاق پوشاک از سال ۹۶ تا کنون خبر داد و گفت: واردات ۴۲ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلاری واردات تجهیزات تولید پوشاک در سال ۱۴۰۲ حاکی از افزایش چشمگیر عرضه و فروش این محصول دارد.

در راستای تحقق توصیه‌های رهبر معظم انقلاب به دولت سیزدهم و وعده ارائه گزارش عملکرد وزیر صنعت به مردم و نمایندگان مجلس شورای اسلامی، گزارش عملکرد سه ماهه این وزارتخانه منتشر شد.

دو روز پیش دو خبر ظاهرا غیرمرتبط با هم منتشر شد. خبر اول را خبرگزاری معتبر بلومبرگ منتشر کرد که از شکوفایی «ساخت ایران» در شرایط فعلی که کوران تحریم‌هاست حکایت می‌کرد و خبر دوم را بانک مرکزی ایران منتشر کرد که از ۲۸۲ میلیارد دلار ارزپاشی طی ۱۷ سال اخیر حکایت داشت. سوال عجیبی که بلافاصله ایجاد می‌شود این است که چگونه می‌شود «ساخت ایران» در چنین حصر سنگینی رونق یابد اما در دوران فراوانی ارزی به قهقرا رود؟ اتفاقا همه سخن در این ارتباط عجیب نهفته است که این ۲۸۲ میلیارد دلار دقیقا شبیه یک منبع مالی نامرئی علیه ساخت ایران و چونان یارانه‌ای به نفع رقبای تولید ایرانی یعنی واردات عمل کرده است. سیاستی که اثرات مخرب آن هم در ساخت ایران و هم در خروج سرمایه از کشور نمایان شده است. این رویکرد که به‌عنوان سلاح معکوس هم از آن تعبیر می‌شود، منجر به ارزان شدن واردات شده و همزمان زمینه را برای ورشکستگی تولید داخل فراهم کرده است.

رئیس اتحادیه فروشندگان بنکداران و طاقه فروشان پارچه از سهم ۶۴۰ درصدی پارچه‌های وارداتی در بازار داخلی خبر داد.

وزیر تعاون،‌کار و رفاه اجتماعی گفت: سال‌های گذشته براساس یک روند باثبات و برمبنای یک گفتمان واحد برای تحقق تولید ملی حرکت نکردیم و باید از گذشته درس گرفت و از فرصت‌های محدود موجود حداکثر استفاده را برد.

بر اساس گزارش یک شوری کمیسیون ویژه حمایت از تولید ملی و نظارت بر اجرای اصل 44 قانون اساسی، مجلس روش‌های آزادسازی سهام عدالت به تصویب کمیسیون رسید.

تحریم‌ها حالا به نفع ما تمام‌شده و برندهای لباس ایرانی یکی پس از دیگری مقابل راه اقتصاد ایران سبز می‌شوند، اینجا عدو به‌شدت سبب خیر شده است تا کارگاه‌های تولید پوشاک در تبریز رونق بگیرد.

برای تحقق رونق تولید در سال‌جاری، ابتدا لازم است نگاهی کلی به وضعیت موجود اقتصاد ایران داشته باشیم. درک این شرایط، راه‌های اصلی برای جلوگیری از افت شدید تولید ملی را به‌دست می‌دهد و در عین حال، سیاست‌گذار را از افتادن در ورطه بی‌انتهای کمک به تولید از طریق اعتبارات که نتیجه‌ای جز رشد پایه پولی و ثبت تورم‌های بالاتر ندارد، در امان می‌دارد.

ذات اقتصاد ایران بیمار است و به دلیل اینکه شفاف و آزاد نیست، دچار مرض ریشه‌ای است.

«رونق تولید» در اقتصاد ایران منافع چه کسانی را تهدید می‌کند؟ عامه مردم، دلالان را دشمن تولید داخلی می‌دانند و تصور می‌کنند تا زمان ریشه‌کن شدن دلالان، صنعت ایرانی روی رونق به خود نخواهد دید.