کار با افراد همتا، همکاران جوان یا حتی روسایی که به حرف شما گوش نمی‌دهند یک چالش دشوار است.

بهترین رهبران سازمانی، صادقانه مراقب اهداف، مسیرهای شغلی و رفاه شخصی افراد خود هستند.

مدیران تازه‌کار اغلب این سوال را از خودشان می‌پرسند که چطور می‌توانند یک سبک مدیریتی متناسب با خودشان پیدا کنند: «چه کسی را الگوی خودم قرار بدهم؟ چه نوع رهبر سازمانی باید باشم؟»

هری ترومن زمانی گفته بود رهبری سازمانی یعنی توانایی وادار کردن کارکنان به انجام کاری که دوست ندارند انجام دهند.

آیا تاکنون پیش آمده است که با تصمیم اجرایی دشواری روبه‌رو شوید؟ نوعی از تصمیم که در آن بهترین گزینه‌ها واضح نیستند، اصول اخلاقی شفاف نیست و پیامدهای آن می‌تواند بر صدها نفر یا شاید بیشتر تاثیر بگذارد.

آگاه‌ترین مدیران اجرایی همواره این سوال را از خود می‌پرسند که «مشتریان ما چه می‌خواهند؟»

هر فرد که احساس کرده باشد شرکت در تشویق او به‌عنوان یک «عملگر عالی» کوتاهی کرده است یا اینکه احساس کند تنها فروشندگان، پاداش دریافت می‌کنند و او در این وادی بی‌نصیب مانده است، با مفهوم برنامه تشویقی شکست‌خورده آشناست.

فرقی نمی‌کند که یک کارآفرین، صاحب کسب‌وکار، متخصص منابع انسانی، مدیرعامل یا در هر موقعیت رهبری سازمانی دیگری باشید که در مورد استخدام نیروی انسانی برای سازمانش تصمیم‏گیرنده است، در هر صورت مطمئنم که همواره به دنبال یافتن موثرترین راه برای استخدام استعدادهای عالی هستید.

ناکارآمدی هر سازمانی بیشتر از آنچه مربوط به مولفه‌های حاکم بر کسب‌وکار باشد به ریشه‌های شناختی از فهم رهبری سازمانی و چگونگی تفکر آن‌ها و روش‌های حل مساله و مواجهه با چالش‌ها بازمی‌گردد.