در سال‌های اخیر با گسترش استفاده از دیوارهای سبک و نازک در ساخت‌وسازهای شهری، موضوع استحکام و ایمنی این دیوارها بیش از پیش مورد توجه مهندسان و معماران قرار گرفته است. هرچند مصالح سبک مانند بلوک‌های هبلکس یا سفال‌های توخالی سرعت ساخت و وزن سازه را کاهش می‌دهند، اما به‌تنهایی نمی‌توانند پاسخگوی نیازهای مقاوم‌سازی در برابر زلزله یا فشارهای جانبی باشند. در این میان، میلگرد بستر به‌عنوان یکی از راهکارهای مؤثر در افزایش مقاومت دیوارهای سبک، نقش حیاتی ایفا می‌کند.

ساختمان‌های بتنی در برخی مواقع به منظور توسعه بخش‌هایی از ساختمان مانند افزایش طبقات یا جبران ضعف در سازه به افزایش ظرفیت باربری نیاز دارند. در این ساختمان‌ها از روش‌هایی نظیر اضافه کردن بخش‌های کمکی مانند دیوار برشی و مهاربند، میراگر، میانقاب، بزرگ‌ کردن مقطع اعضا، نوسازی بتن، استفاده از ژاکت فولادی یا بتنی، افزایش آرماتور تکیه‌گاه، آرماتور پیش‌تنیده و یا FRP برای تقویت سازه استفاده می‌کنند.

میلگرد یکی از مهم‌ترین سازه‌های فولادی است که در صنعت ساختمان با هدف مقاوم‌سازی به‌کار می‌رود. درصورتی‌که این محصول در دیوار ساختمان استفاده شود، به آن میلگرد بستر گفته می‌شود. به‌خصوص اگر جنس مصالح سازه از آجر یا سفال باشد، استفاده از میلگرد بستر ضروری است و به کاهش خسارات وارده شده به ساختمان، هنگام زلزله کمک می‌کند.