به گزارش ارانیکو به نقل از نساجی امروز، وی در با اشاره به اینکه صنعت نساجی کشور نیازمند یک طراحی جدید است، تاکید می‌کند: الگوی جدیدی برای این صنعت باید ترسیم شود. این موضوع در مورد مدیریت واحدها نیز صدق می‌کند و بسیاری از کارخانجات نساجی از نبود نیروهای آموزش دیده و کارشناس در این حوزه رنج می‌برند.
وی ضمن تایید اقدامات دولت یازدهم در زمینه بهبود وضعیت صنعت نساجی و حمایت از تولید کنندگان، این اقدامات را جوابگوی مشکلات عدیده‌‌ی این صنعت دیرپا نمی‌داند و معتقد است: احیای این صنعت پر رونق جاده ابریشم، نیازمند مدیریت استراتژیک است. زیرا صنعت نساجی براساس سند راهبردی به عنوان مهم‌ترین صنعت و یکی از ۷ صنعت استراتژیک مورد نیاز کشور به شمار می‌رود.
قادری با گلایه از برخی ارگان‌های دولتی، افزود: ارگان‌های دولتی باید از سرمایه‌گذاری در صنعت نساجی خودداری کنند و افراد غیر‌متخصص و کسانی که ارتباطی با صنعت نساجی ندارند، نباید به واردات پارچه اقدام کنند. وی ادامه می‌دهد: دولت برای تهاتر پول نفت، نخستین گزینه‌ای که در اختیار دارد، واردات منسوجات است و این مسئله به زیان صنعت نساجی بوده و این بخش را زیان‌ده کرده است.
این کارشناس توسعه بازار تاکید می‌کند: ارگان‌های دولتی بهتر است به جای واردات محصولات نساجی، وارد عرصه صادراتی این صنعت شوند و توان و برنامه‌ریزی خود را خرج سرمایه‌گذاری در بازارهای صادراتی صنعت نساجی نمایند. وی اضافه می‌کند: با سرمایه‌گذاری دولت در بازارهای صادراتی، هزینه تولید داخلی نیز کاهش خواهد یافت.
این تحلیلگر بازار، در توصیف وضعیت جهانی صنعت نساجی و پتانسیل محصولات نساجی ایران برای ورود به بازارهای جهانی، بیان داشت: در مقیاس جهانی، صنعت نساجی و تولید محصولات مرتبط با آن در حال تکامل و رشد است که بخش قابل توجهی از این رشد مربوط به آسیای میانی و شرقی و نیز آمریکای لاتین است. چون نرخ رشد مصرف منسوجات مرسوم، در این مناطق بسیار بیشتر از سایر نقاط جهان است.
بنابراین چشم انداز صنعت نساجی و پوشاک تنها می‌تواند حول مفهوم پویایی، نوآوری، حرکت مبتنی بر دانش و شبکه‌های مشتری مدار تجارت شکل گیرد. لذا، ورود محصولات نساجی کشور به بازارهای جهانی نیازمند تولید محصولات کیفی، تکنولوژیک و متناسب با مد و سلیقه جهانی و نیز تبلیغات و بازاریابی وسیع و هدفمند است.
قادری در پایان افزود: در دنیای امروز بدلیل رشد سریع صنعت مد و لباس و نیز فناوری‌های نانوتکنولوژی و بیوتکنولوژی، که در تولید منسوجات مورد نیاز بازار تاثیر بسزایی دارند، رقابت با برندهای بزرگ و صاحب تکنولوژی، نیازمند ایجاد واحدهای قوی توسعه و تحقیقات در صنایع نساجی کشور است و به مدد این فناوری‌ها می‌توان صنعت پوشاک را به یک صنعت پردرآمد و پیشرو، با بهره وری اقتصادی مناسب و عدم تأثیر نامطلوب بر محیط زیست تبدیل نمود.