رکود صنایع ساختمانی گریبانگیر صنایع پی وی سی

فرزانه خرمیان، رییس انجمن لوله و اتصالات پیویسی ما زمانی وارد این عرصه شدیم که هیچکس به فکر تشکیل و تاسیس یک سازمان یا تشکل واحد و تخصصی در زمینه لوله و اتصالات پیویسی نبود. درواقع زمانی که موسسان و پیشکسوتان صنعت برای راهاندازی انجمن اقدام کردند در ایران کار تولید و کارخانهداری به نوعی یک کار بیاهمیت و دور از ذهن به چشم میآمد. در حال حاضر این صنعت دارای حدود ۲۵۰ تولیدکننده در ایران است که ۱۵۰ نفر آنها مستقیم عضو انجمن لوله و اتصالات پیویسی هستند و ظرفیت تولیدشان براساس مجوز وزارت صنعت، معدن و تجارت بیش از یکمیلیون و ۵۰۰هزار تن است ولی ظرفیت عملی آنها بین ۴۰۰ تا ۵۰۰هزار تن باشد.

متاسفانه به واسطه شرایط بدی که در این صنعت بهوجود آمد و هنوز هم از بین نرفته خیلی از واحدها اکنون تعطیل هستند و بسیاری از دستگاهها بیاستفاده باقی ماندهاند. با در نظر گرفتن سابقه طولانی و پیشینهای که مطرح شد گفتنی است که این انجمن فراز و نشیبهای بسیاری را برای رسیدن به نقطه مطلوب گذرانده است. بهطور قطع میدانید که همواره سیاستگذاریهای مختلفی که در کشور ما رخ میدهد دولتی است و صنعتگر در آن دخالتی ندارد. به هر حال اکنون این صنعت به نقطه کمال رسیده اما در این مسیر کماکان با مشکلاتی مواجه است به طور مثال در زمینه ماشینآلات نخستین فناوریهایی که وارد ایران شده اتریشی و آلمانی بودند.

این ماشینها کمکم جای خود را به مشابههای چینی و تایوانی دادند. حتی در برخی موارد ماشینآلات ایرانی هم مورد استفاده قرار گرفت. در مجموع این صنعت حدود ۱۰ سال گذشته ماشینآلات جدید اروپایی را به خود ندیده و بیشتر محصولات اروپایی مربوط به ۱۰ سال پیش و قبل از آن هستند. در حالی که دسترسی به ماشینآلات کشورهای دیگر بسیار دشوار بود و چین هم هر ماشینی را که میساخت با کپیکاری از کشورهای دیگر بود. به هر حال کار برای صنعتگران بسیار سخت و خرید ماشینآلات یا قطعات مورد نیاز همواره با مشکلاتی همراه بود. دستگاههای چینی حدود ۰/۱ ماشینهای اروپایی قیمت دارند و وقتی با قیمت پایین عرضه میشوند سرمایهگذاران کوچک و واحدهای ضعیف با سرمایه بسیار اندک تصمیم میگیرند در تولید وارد شوند.

حال آنکه تعداد این صنایع کوچک و کم ظرفیت در ابعاد کلی ۲۰ برابر شرکتهایی است که سرمایهگذاریهای میلیاردی در پروژههای مختلف دارند و از کشورهای اروپایی ماشین وارد میکنند. این حضور کوچک و کماهمیت تمام معادلات صنعتی را به هم میریزد و باعث میشود کارها با کیفیت پایینی انجام شود. در هر حال اکنون در نقطهای هستیم که تعداد خطوط چینی فعال در ایران ۱۰ برابر خطوط اروپایی است. حتی تولیدکنندگان بزرگ ما هم در این سالها گاهی مجبور شدند با یکسری سختگیریها از ماشینآلات چینی بهره گیرند. اکنون که گروه «مشاورین آرا» این همایش را ترتیب داده و انجمن ماشینسازان اروپا خواسته که با ایران دوباره ارتباط داشته باشد، باید به فال نیک گرفت. به هر حال ایران هم کشور بزرگی است و ظرفیتهای بسیار خوبی دارد که همه کشورهای اروپایی دوست دارند در صورت لغو تحریمها با ما همکاری کنند. اگر وضعیت بازار و رکود حاکم بر کشور بهبود پیدا کند بهطور قطع خرید فناوریهای روز اروپا و نوسازی انجام خواهد شد و این به نفع صنعت ماست.

این کمترین حق صنعتگرانی است که در این سالها حرمت صنایع را حفظ کردند و کیفیت کارشان را در حد مطلوب نگه داشتند. به هر حال امیدواریم که شرایط خوب، مطلوب و باثبات باشد. فکر میکنم اگر کمی آینده سیاسی ایران روشنتر بود میشد به پا گرفتن دوباره این صنعت امیدوار بود. معلوم نیست که دولتهای آینده چه تصمیمی میگیرند و چطور رفتار خواهند کرد. اکنون رکود در پروژههای عمرانی تاثیر صددرصدی داشته و بهطور کلی این صنعت را با مشکلات زیادی روبهرو کرده است. صنعت ساختمان یک صنعت مادر است و به تنهایی ۷۰ صنعت دیگر را بهدنبال خود دارد. بنابراین باید فکری به حال صنعت پیویسی کرد تا رکود در همه حوزهها بهویژه صنعت ساختمان و فعالیتهای عمرانی ما کنترل شده و از بین برود.