توجه به فرش ماشینی به معنی مقابله با فرش دستبافت نیست

وی اظهار داشت: یک مشکل خیلی بزرگ دیگر نیز داریم و آن این است که ما به دلیل تنبلی صنعتمان در همه بخشها دنبال کار جدی و ایجاد زیرساختهای مناسب نرفتیم. تلاش نکردهایم که از عرصه ملی فراتر برویم. در درون حصارهای کشور خودمان باقی ماندهایم. این در صورتی است که در حال حاضر در کشور ظرفیت تولید حدود 120 میلیون مترمربع فرش ماشینی را داریم و سقف نیاز مصرف داخلیمان حدود 80 میلیون مترمربع است. این مازاد تولید را با  تلاش و همت باید میتوان صادر کرد. هر عالم اقتصادی تایید میکند که باید صادرات داشته باشیم ولی متاسفانه به دلیل اینکه همیشه کشور وارد کننده بودهایم و نگاهمان مصرف کالاهای وارداتی است و فکر میکنیم که همیشه باید خریدار باشیم. چون کار صادرات کار سخت و پرریسکی است، دنبال صادرات نرفتهایم.

این فعال صنعتی عنوان کرد: یک مثال خیلی خوب برای تولید صادراتمحور، کشور ترکیه است. این کشور در حال حاضر در صنعت فرش ماشینی سرآمد کشورهای دنیا است. ترکیه 15 سال قبل 200 میلیون دلار صادرات فرش ماشینی داشتهاند در حال حاضر 3.5 میلیارد دلار صادرات فرش ماشینی دارند دلیل این امر این است که در ترکیه دولت دست تولیدکنندگان را باز گذاشته و مانع فعالیتشان نشده و قوانین دست و پا گیر را به این تولیدکنندگان تحمیل نکرده است. نکته مهم دیگر این است که ترکیه چیز دیگری برای صادرات نداشت و ناچار به تولیدات صنعتی روی آورد اما در کشور ما متاسفانه درآمد نفت موجب کم کاری و احساس عدم نیاز در کشور گردید. چون ما برای خرید کردن و واردات دارای درآمدهای نفتی هستیم و این امر موجب میشود که به تولید و صادرات احساس نیاز نکنیم.

ترکیه در حال حاضر حدود 3.5 میلیارد دلار فرش ماشینی و 24 میلیارد دلار محصولات نساجی صادر میکند. در صورتی که در دهه 50 ما در حدودا 400 میلیون دلار صادرات نساجی داشتیم. یکی از مشکلات اساسی ناشی از نگاههای خود ما به عنوان فعالان صنعت فرش ماشینی است. ما با مشکلات و کاستیهای دولت آشنا هستیم. میدانیم که دولت با قوانین دست و پا گیر موانع زیادی جلوی پای ما قرار داده است. میدانیم که نرخ سود تسهیلات در ایران بالا است. با همه مشکلاتی که بخش دولتی ایجاد کرده است آشنا هستیم.

ما در درجه اول به جای اینکه دائم از دولت بخواهیم که به ما کمک کند و در صنعت مداخله کند باید از دولت بخواهیم که کاری به کار ما نداشته باشد و شرایطی را که یک تولید کننده و صادر کننده نیاز دارد را فراهم کند و وظایف اساسی و زیربنایی خود را برای گسترش صنعت انجام دهد.  تا خود ما در زمینه صادر کردن سرریز تولیدمان تلاش بکنیم تنها راهی که فرش ماشینی ایران برای ادامه حیات پیش رو دارد این است که از مرزهای ملی خارج بشود و این هم کار خیلی سختی نیست. در حال حاضر حدود 90 درصد صادرات ما به کشورهایی مانند افغانستان و عراق و ترکمنستان و پاکستان است. این به این معنا است که بقیه جهان 10 درصد صادرات ما را به خود اختصاص دادهاند. این از نظر برنامهریزی اقتصادی برای یک کشور صحیح نیست. بروز اتفاقات و حوادث گوناگون گوناگون در این بازارها میتواند 90 درصد فعالیت صادراتی ما را تحت الشعاع قرار دهد. همان طور که در شرایط حاضر بحران در منطقه بر میزان فعالیت ما در این کشورها تاثیر گذاشته است.

عضو هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک، تاکید کرد: صادرات به این کشورها بسیار سختتر از صادرات به کشورهای همسایه است. با افزایش تلاش میتوانیم صادراتمان به کشورهای اروپایی و آسیای شرقی را افزایش دهیم که متاسفانه ورود به بازارهای اروپایی و آسیای شرقی با مشکلات سیاسی همراه است و این مشکلات گریبانگیر ما میشود. بنابراین مسئله اصلی ما در صنعت فرش ماشینی مشکلات صرفاً صنعتی نیست . امروز صنعت فرش ماشینی ایران بهترین تکنولوژی روز دنیا را در اختیار دارد. یعنی آخرین ماشین مدرن بافندگی فرش ماشینی که در کشور بلژیک تولید شده همین امروز در کاشان و مشهد و یزد مشغول به کار است. ماشین آلاتی که حتی هنوز در ترکیه هم وارد نشده است. امروز ما به لحاظ تخصصی جزو بالاترین کشورها هستیم اما متاسفانه تفکر ما هنوز تفکر محدود به مرزهای ملی است و هنوز نگاهمان تبدیل به نگاه تولید صادراتی نشده است. در نتیجه تولیدکنندگان صرفاً مشغول رقابت با خودشان در درون کشور هستند. کار در شرایطی که ظرفیت تولید بالاتر از میزان نیاز و مصرف است، باعث بروز رقابت ناسالم، عدم امکان تطبیق قیمت و شرایط فروش با افزایش هزینهها و تورم، اجبار به کاهش تولید و افزایش قیمت تمام شده می شود و تولید کننده در این سیکل بسته، هر روز پایین و پایینتر میرود