پای روس‌ها سرانجام به راه‌آهن ایران باز شد

پس از آنکه ایران کار ساخت پروژههای جدید زیرساختی ریلی را با طرح راهآهن سریعالسیر تهران – اصفهان و برقیسازی خط تهران – مشهد آغاز کرد، این بار یکی از اصلیترین خطوط اتصالی مرکز کشور به شمال شرق در دستور کار قرار گرفته که میتواند در کنار اهداف مسافرتی در حوزه ترانزیت نیز نقشی جدی ایفا کند.

برقیسازی خط راهآهن گرمسار به اینچهبرون که از ماهها قبل مطرح بوده کشور روسیه را به عنوان یکی از اصلیترین مشتریان سرمایهگذاری در این پروژه مطرح کرده است. کشوری که در طول ماههای گذشته و از طریق مذاکرات با مقامات اقتصادی ایران به دنبال نهایی کردن ساخت این پروژه بود.

مدیرعامل سابق شرکت راهآهن در پاییز سال گذشته اعلام کرده بود که روسها آماده سرمایهگذاری یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون یورویی در برقیسازی این پروژه عظیم هستند. پس از آن نیز در جریان سیزدهمین اجلاس مشترک اقتصادی ایران و روسیه که در اواخر آذرماه امسال برگزار شد بار دیگر امضاء موافقتنامه تامین مالی این پروژه در دستور کار قرار گرفت تا یک گام دیگر به سمت نهایی شدن بردارد.

به دنبال این مذاکرات سرانجام هیات وزیران در مصوبهای مبلغ دو میلیارد و ۲۰۰ میلیون یورو برای اجرای دو طرح زیرساختی تصویب کرد که از این رقم یک میلیارد یورو به برقیسازی راهآهن گرمسار به اینچهبرون اختصاص مییابد. مصوبه ابلاغ شده از سوی معاون اول رییس جمهور اجرای تبصره ۳۸ الحاقی قانون بودجه سال ۱۳۹۵ است.

براساس این تبصره به دولت اجازه داده شده با رعایت سقف مقرر در تبصره ۳ قانون تا مبلغ پنج میلیارد دلار از دولت روسیه برای طرحهای تملک داراییهای سرمایهای تسهیلات دریافت کند.

به این ترتیب پس از چند ماه گمانهزنی سومین پروژه نوین ریلی در ایران با مشارکت و سرمایهگذاری مستقیم روسها ساخته خواهد شد.

این پروژه که در مسیر خود از ساری و گرگان نیز عبور میکند به عنوان یکی از قدیمیترین خطوط ریلی کشور میتواند بخش قابل توجهی از بار ترافیکی سفرهای ریلی به شمال شرق ایران را به دوش بکشد.

چند سال قبل مدیرعامل سابق شرکت راهآهن اعلام کرده بود: وضعیت راهآهن گرگان به حدی رسیده که میتوان بعضی از پیچهای ریل آن را با دست باز کرد. این پروژه نوسازی این خط را به طور کامل پیگیری خواهد کرد و با نهایی شدن کار میتوان انتظار داشت سرعت عبور قطارها از مسیری که در حال حاضر در بخشی از آن امکان عبور قطار با سرعت بالا وجود ندارد به استانداردهای جهانی نزدیک شود.