به نقل از روابط عمومی بانک مرکزی، جعفر مهدی زاده ادامه داد: بررسی اجزای نقدینگی نشان می‌دهد که رشد نقدینگی در پایان سال 1397 ناشی از افزایش 24.2 درصدی پایه پولی و کاهش 0.9 درصدی ضریب فزاینده پولی بوده است.
وی ادامه داد: در این میان، خالص دارایی‌های خارجی بانک مرکزی واجد سهم فزاینده در رشد پایه پولی بوده که بیانگر بهبود نسبی وضعیت ذخایر ارزی بانک مرکزی و همچنین بهبود کیفیت ترازنامه بانک مرکزی است.
وی با اشاره به اینکه دیگر عامل فزاینده پایه پولی در پایان سال 1397 افزایش خالص مطالبات بانک مرکزی از بخش دولتی بوده است، خاطرنشان کرد: افزایش متغیر مذکور اغلب به دلیل انتقال بخشی از بدهی بانک ها و موسسات اعتباری به بانک مرکزی به بدهی دولت به بانک مرکزی (موضوع بند "و" تبصره 5 قانون بودجه سال 1397)، انتقال بدهی برخی از شرکت های دولتی به بانک مرکزی به بدهی دولت به بانک مرکزی (موضوع ماده 6 قانون رفع موانع تولید رقابت‌پذیر و ارتقای نظام مالی کشور مصوب سال 1394) و افزایش اوراق و اسناد بهادار دولتی بابت پشتوانه و تعهدات بین‌المللی دولت بوده که در عمل فاقد آثار پولی است.
مدیر اداره بررسی ها و سیاست های اقتصادی عنوان کرد: هرچند که بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی نیز دارای سهم فزاینده در رشد پایه پولی بوده است، اما باید توجه داشت که طی ماه‌های آبان تا اسفندسال 1397، بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی روندی نزولی داشته است؛ به طوری که بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی از 1605.4 هزار میلیارد ریال در پایان مهرماه سال 1397 به 1381.7 هزار میلیارد ریال در پایان اسفندماه این سال رسیده است.
یادآور می شود، حجم نقدینگی در پایان سال 1397 به رقم 18828.9 هزار میلیارد ریال رسید که در مقایسه با رقم پایان سال قبل 23.1 درصد رشد داشت. با تدابیر به‌کار گرفته شده از سوی بانک مرکزی و اتخاذ رویکردهای مناسب در حوزه‌های ارزی و ریالی، رشد نقدینگی در سال 1397 نسبت به رقم سال قبل ( 22.1 درصد) تنها یک واحد درصد افزایش داشت.
تسنیم