اقتصاد را چگونه مدیریت می‌کنیم؟ارز 

اقتصاد ایران چند سالی است که جنازهاش متعفن شده باید به فکر مومیای جنازه اقتصاد باشیم

جانا سخن از زبان ما می گویی!
ملت ایران نوکر نمیخواد مدیر میخواد!

جالب بود خصوصا تحلیلی که در مورد ده اسکناس صد یوریی گفته شد نشان از وجود نوعی بیماریی خاص در اقتصاد است که به نظر اینجانب قابل درمان میباشد

استاد گرامی و ارجمند جناب آقای حسین عبده تبریزی حق مطلب را به بهترین شکل و ساده ترین زبان ادا کرده اند و امیدوارم گوش شنوایی برای پندهای خیرخواهانه ایشان وسایر استاتید و متخصصین اقتصادی وجود داشته باشد . افسوس که چنین گوهرهای گرانبهایی در کشور داریم و از آنان و دانش شان استفاده نمی کنیم تا کشور را از نابودی نجات بخشیم . دریغ و صد افسوس

این متن خیلی جذاب بود مرسی

در دوره دانشجویی یک استادی داشتیم بازاریابی بین المللی تدریس می کرد . هر وقت می پرسیدیم سیستم مدیریت اقتصاد ایران خوب است یا بد؟ جواب میداد فرزندانم اول باید یک چیزی وجود داشته باشد که خوبی و بدی آن را ارزیابی کرد . ارزیابی یک موجود مثالی که دردی را دوا نمی کند . اول شاخصهای ثبات مدیریت اقتصادی را در ایران تعریف کنید بعد اگر پیدا کردید من برای شما آنرا ارزیابی می کنم . ... ببخشید باید بگویم که این جنازه مثالی است ، اول اقتصاد باید وجود داشته باشد تا بمیرد . اصلاً اقتصادی وجود ندارد که بمیرد . شاهدش اینکه اکثر اقتصاد دانان مشهور این مملکت مسکوت مانده اند و در حداقل یکسال گذشته هیچ اظهار نظری نکرده اند چون کو گوش شنوا؟

استاد گرامی جناب اقای عبده عزیز ، مدت هاست مدیریت اقتصاد این کشور بر مدار تعقل نمی چرخد . فکر کنم تا کنون درامد های سرشار نفتی سرپوشی بر تمامی این تعفن بود و حال که این درآمد ها در سرآشیبی است آثار تعفن بیشتر همه گیر تر قابل حس است .

با نظر کامران کاملا موافقم. نفت نمی ذاشت بوی تعفن اقتصاد در بخشهای مختلف مرده و مریض و نیمه جان ما بلند شه. وزارت اقتصاد باید برایند بومی راهکارهای رسان ایران به پیشرفت شایسته باشه نه یک تکذیب خانه و محل بافتن انواع خیالهای متناقض

متاسفانه در تمام این 8سال دلالی به شدت تبلیغ شده و اشتغالزائی از طریق مشاغل مولد به بدترین نحو مقابله شده و وقتی افراد وضع خود را بااون فردیکه با یک خط موبایل بدون درگیری بیمه و مالیات مقایسه میکنند بالطبع به مسیر راحتر سوق پیدا میکنند حتی اگر به ضرر مملکت باشه.

وقتی بانک مرکزی به بزرگترین وظیفش که همانا حفظ ارزش پول ملی است عمل نمی کند و اقتصاد و اصول آن به دستان نااهلان می افتد مردم ناچارند برای حفظ ارزش داراییهایشان به پوچ ترین کار یعنی خرید و نگهداری پول کشوری دیگر اقدام و این در حالیست که کارخانه های مولد یکی پس از دیگری در حال ورشکست شدن هستند.

این تیتر رو به عنوان موضوع انشا به مدارس ابتدایی بدین تا بلکه از توش چند تا مدیر لایق تونستیم پیدا کنیم...

من بعد از 10 سال پیمانکار ساختمان بودن با 50 نفر حقوق بگیر ؛گیر مالیات و بیمه گرونی و نبود ثبات قیمت دیگه امسال نتونستم کار کنم و تعطیل کردم بعد یه عده با خرید دلار و سکه ملک راحت اندازه این ده سال ما کار کردن اخه دیگه انگیزه برا کار کردن میمونه ما که دیگه میخوایم بریم دنبال دلالی

از امروز صبح چهار بار این متن زیبا و پر از درد را مطالعه کرده ام . ایکاش این مطالب را مسئولین محترم نیز می خواندند . از همه اساتید اقتصاد خواهش می کنیم که سکوت نکنند . گرچه گوش شنوایی نیست اما با گفتن و گفتن و گفتن بالاخره گوشها ناچار به شنیدن می شود . از استاد گرانقدر آقای عبده تبریزی نیز نهایت سپاس را داریم که از سر درد گفتن و انتقاد کردن را به سکوت ترجیح داده اند . باشد که آنان که داعیه مهرورزی و مردمی و عدالت دارند به خاطر خدا و مردم از لجاجت و خودرایی دست برداشته و کار را به دست کاردان بسپارند و بدانند که ما همه ایرانی هستیم و ایران را دوست داریم و برای سربلندیش تلاش می کنیم .( رسانه محترم ارانیکو خواهش دارم که منتشر کنید )

واقعیت اینه که مشکل اقتصادی وابسته 100% به مسائل سیاسی است امکان نداره شما در دنیا کشوری رو پیدا کنی که مشکل سیاسی با دنیا داشته باشه و تونسته باشه مشکلات اقتصادیشو حل کنه محاله.الان خود کشور آمریکاشو رو هم دنیا تحریم کنن به مشکل میخوره چه برسه به ما.چند وقت پیش که بین ژاپن و چین بر سر یک جزیره درگیری پیش اومده بود چین ژاپن را تهدید به تحریم کرده بود! این نشان میده که ژاپن که اقتصاد سوم دنیاست هم به تنهایی نمیتونه کاری انجام بده!اقتصاد = تولید=صادرات=روابط خوب با دنیا داشتن.ایران صرفنظر از مشکلات تولید در بخش هایی هم که تولید خوبی داره صادرات نداره چون صادرات بدون داشتن روابط سیاسی خوب با کشور ها امکان پذیر نیست

آقای فرید عزیز :
من با اکثر حرفهای شما موافقم ولی با قسمت آخر(خط آخر ) نوشته شما کاملا مخالفم .
شما چین را ببینید . مگر این کشور با دیگر کشورها رابطه سیاسی خوبی داشت؟ این کشور یک کشور فوق کمونیستی بود و هست که مخالفان بسیاری از جمله آمریکا و اروپا را با خود همواره بهمراه داشت . حال ببینید که چگونه در 15-20سال اخیر با درایت و دور اندیشی مدیران-مدبر و بشدت اقتصادی از تهدیدها فرصت ساختند و دنیا را مبهوت خود کرده اند. اگرچه اکثر کشورهای دنیا همچنان از لحاظ سیاسی با این کشور اختلافهای عمیقی دارند . نمونه های دیگری همچون روسیه(شوروی سابق) و مالزی را هم دراینرابطه میتوان مثال زد . ما (ایران) نیز بواسطه داشتن ثروتها ومنابع عظیم و وسیع و متنوع خدادادی و همینطور استعدادهای درخشان و ممتاز علمی میتوانستیم در این چند-ده سال بشدت صنعتی شده و به جمع اندک کشورهای صنعتی و پیشرفته جهان بپیوندیم ولی چه حیف که مدیران ما درآن حد نبودند و فقط فرصت سوزی کردیم و دیگر هیچ .............

مدیرانی چون عبده تبریزی خانه نشین شده ان و افرادی پون پژویان که خدا از او نگذرد با این هدفمندی بر سرکارند!