واکنش فعالان اقتصادی به ممنوعیت صادرات برخی کالاها / اظهارات آل اسحاق، راسخ، صافدل

آقایان فعال اقتصادی شماها نگران جیب خودتون هستید نه ارز حاصل از صادرات مگه تا حالا ارز صادراتی رو به دولت میدادین که حالا بخواد کم بشه این موضوع فقط برای وارد کننده ها و صادر کننده های همان کالا مفید بود و جیبشونو حسابی پر کرد این تصمیم باید زودتر از اینا عملی میشد تا جلوی این رانت های کلان و سوء استفاده ها گرفته میشد اون موقع که دولت اعلام کرد صادر کننده ها ارز هاشونو به اتاق مبادلات بدن همه مخالفت کردین اقای فعال اقتصادی بگین چرا ؟

اگر راست میگویید پیمان سپاری را تایید نموده بعد مجازید هر کالایی را صادر کنید. با پیمان سپاری مخالفید با عرضه ارز به اطاق مبادلاتی ارز مخالفید آیا در شرایط فعلی اقتصادی عمل بعضی از صادرکنندگان جز غارت مایحتاج مملکت و مردم نیست ؟؟؟؟؟

حالا معلوم شد که منظور معاون رئیس جمهور از اینکه به صادر کنندگان گفته بود نوبت ماهم میشه،چی بود.
صادر کنندگان هم حتمآ میگن نوبت ما هم میشه و احتمالآ تولیداتشون رو متوقف کنن و حاضر به فروش به بازار داخلی نشن.
و اینطوری جنگ سیاسی و اقتصادی که سالهاست گریبان این مملکت رو گرفته ادامه پیداکنه تا مردم به خاک سیاه بشینن،
شما رو به خون اون جوونایی که خیلی هاشون با لب تشنه و شکم گرسنه شهید شدن تا ناموسشون در رفاه زندگی کنن ،یه کم کوتاه بیایید.

به چه ساز تو برقضم زمونه زمونه!!!! (با آهنگ)

جناب سیاستمدار قرن
صادرکننده ، سرمایه گذار ، تولید کننده ، واردکننده ، فعال اقتصادی ، بنگاه دار ، بازاری و ... همه و همه از دید اقتصاد کلان لازم و ملزوم یکدیگر هستند . چرا ما همیشه فکر می کنیم اینها افرادی دزد و کلاش و قانون دور زن و رانت خوار و خون آشام هستند. اقتصاد یک کشور بر بازارهای آن استوار است . فعالین در بازارها همین گروهها هستند که نام بردم . همانگونه که خداوند انگشتان دست را یک قد نیافریده نمی توان انتظار داشت که همه افراد در یک سطح از فکر واندیشه و توان باشند اما مهم این است که وقتی دست مشت می شود همه این انگشتان کنار هم قرار گرفته و یک اندازه اند ، یکی هستند دیگر انگشتان کوتاه و بلند نیستند بلکه یک مشت هستند ، یک تن واحد . منکر این نیستم که اشخاصی فرصت طلب و صرفا به دنبال کسب سود به هر شکل و در هر وضعیتی ، در کشور ما نیز مثل همه دنیا وجود دارند اما نباید همه را به یک چوب راند . بدون بازیگران اقتصادی یا همان فعالان اقتصادی ، هیچ کشوری قادر به اداره خود نیست . این اصلی است که ثابت شده ، دولت نمی تواند همه امور را بدست بگیرد و حتی مثلا سبزی تولید کند و بفروشد چرا چون ممکن است فردی سبزی تولیدی را به قیمتی چند برابر عرضه کند . دولت کارخانه دار نیست ، صادرکننده نیست ، واردکننده نیست ، بقال و کفاش و نانوا و بازاری نیست ، دولت باید دولتمداری کند و اقتصاد را به مردم واگذار کند همانطوری که از گذشته های بسیار دور حتی زمانی که دولتها وجود نداشته اند دادو ستد و بازرگانی و صادرات و واردات توسط مردم انجام می شده .
در طی این سالها آنچه که برای مردم محرز و مسلم شده این است که دستوری عمل کردن ، بخشنامه پشت بخشنامه دادن بدون در نظر گرفتن و به حساب آوردن بخش خصوصی قطعا" منجر به شکست است و جز اتلاف وقت ، نیرو و ثروت جامعه نتیجه دیگری در بر ندارد و عاقبت همه به این نتیجه می رسند که این فشارها و دستور دادنها اشتباه محض بوده و نمی بایست از ابتدا انجام می شده . اما متاسفانه همیشه علی رغم توصیه اقتصاددانان و متخصصین فن ، سیاستمداران از این مسکن مخرب بهره برده اند تابرای کوتاه مدت همه چیز را تحت کنترل درآورند بی توجه به این موضوع که مشکل به شکلی حادتر و وسیعتر با آسیب عمیق تر عاقبت ظهور خواهد کرد و بالاخره باید با عقل و منطق و دانش وصبر آن را حل کرد .

ایکاش اللخصوص متیحتاج عمومی مردم وانع خوراک ها و اقلام کشاورزی صادراتش برای همیشه ممنوع میشد .
همان کالایی را که صادر میکنیم بی کیفیت ترش را وارد میکنیم که دلمون خوش باشه صادرات داریم .
البته انهایی که منافعشون به خطر افتاده ناراحتنند و حق دارند ناراحت باشند چون ؟

دولت کار بسیار درست وبه جایی انجام داده است
آقایان اصلا به فکر مشکلات مردم وصنایع برای تهیه مواد اولیه نیستند.

جناب "دوستدار دولت"،

واقعن تاسف آواره که شما به مساله صادرات که هم ارز آوری داره و هم اشتغال زایی میکنه، اینچنین نگاه میکنی. کمر صادرات ما در دهه هشتاد زیر بار اجناس بی کیفیت خارجی که با ارز ارزان وارد می شدند، خم شده بود. حالا هم که آمده یک جانی به خود بگیرد، هر روز مورد تهدید این دولت قرار میگیرد. صادرکننده ها برای خرید دوباره جنس، ارز حاصل از صادرات را به کشور باز می گردانند، پس بهتره دولت کاری نکند که آنها هم برای حفظ سرمایه خود، به جای صادرات، به دلالی رو بیاورند.

دلاران

هرکاری بایدکارشناسی دقیق شود و مزایا ومعایب آن بررسی و سپس اجرا شود

جناب "دلاران"

مسخره نیست کالایی که وارد می شه (بخصوص با ارز مرجع) صادر هم بشه (بخصوص با ارز آزاد) ؟
اتفاقا این که کالایی با ارز مرجع از یک مرز وارد بشه و بعد از مرز دیگه صادر بشه و ارزش توی بازار فروخته بشه رو بهش می گن دلالی! این کار جلوی دلالی رو می گیره نه صادر کننده واقعی را.

بسیار کار خوبی بود فقط در یک مورد برنج با ارز مرجع در می امد 2200 تومان ولی صادر میشد به عراق3400تومان.

آقای ایران دولت قیمت گذارنیست؟ میتونم بپرسم حقوق کارگرهای شرکتهای تولیدی و صادراتی رو دولت در پائین‌ترین سطح قرارداده برای رفاه حال شماها، خوب بس دولت قیمت گذار نباشه، بسیار خوب ما کارگران و کارمندان ساده شرکت های تولیدی وخصوصی هم حداقل حقوقمون رو یک میلیون میخواهیم می‌تونید بدهید، شماها که به فکر کارگر جماعت نیستید.

جناب آقای ایران
شما چندتا از این به اصطلاح فعالان اقتصادی رو برای ما نام ببر که جنسی که با ارز مرجع وارد میکنن رو با همان ارزش به مردم عرضه کرده باشن همیشه توی قوانین شکننده این اقایون با نفوذ و پول دار تونستن با دور زدن قانون ثروت هنگفتی رو به جیب بزنن مگه همین آقای ( ی . ر چ ) شما کارافرین برتر و صادرکننده برتر نبود حالا به عنوان یکی از بزرگترین رانت خواران ارزی شناخته شده آقای محترم صادر کننده واقعی به کسی میگن که جنسی رو در داخل به طور کامل تولید کنه و اونو صادر کنه وارد کننده مواد اولیه هم که از ارز مرجع استفاده میکنه محصولشو به قیمت ارز ازاد ارزش گذاری میکنه پس جناب ایران فعلا هرکی به فکر خویش است این وسط ارز مرجعه که صاف میره تو جیب این اقایون اصلا چه معنی داره یه جنس با کیفیت ایرانی صادر بشه ارزشم بره تو بازار ازاد بعد همون جنس از نوع نامرغوبش با ارز مرجع وارد بشه به عنوان کالای اساسی بعد جالب این که با ارز آزاد به دست ما میرسه .
واقعیت اینه وقتی اعضای انگشتان به درستی کار خودشونو انجام ندن باید به برق وصل بشن ( فیزیوتراپی ) یا باز توانی بشن ، خیلی وقتا هم مجبوری اون دست رو با انگشتاش قطع کنی چون سیاه شده و ممکنه همه بدن رو از بین ببره آقای ایران اینم از نقطه نظر پزشکی که شوما اشاره داشتی حالا به مرحله ای رسیدیم که باید بعضی انگشتا و حتی بعضی دستها قطع بشه ( اره دادا ایران )

قابل توجه جناب سیاستمدار قرن و منتقد

اندر مسائل ارز
محمود اسلامیان*
نمی‌دانم علت فرار ما از عقل‌گرایی چیست؟ به چه دلیل خود را از استفاده عقول، علما، نخبگان و با تجربه‌های هر موضوعی محروم می‌سازیم.

خداوند انسان را موجودی اجتماعی آفریده و تکامل فکری آن را مشروط به هم‌اندیشی با سایرین قرار داده است. حضرت امیر (ع) می‌فرمایند آنکه خویش را از مشورت عقلا محروم سازد عقل خویش را زایل می‌کند.
در باب ارز دو موضوع جدی وجود دارد:
1- مدیریت بر منابع ارزی
2- تحریم‌ها
البته می‌توان ده‌ها مساله دیگر را به این فهرست اضافه کرد، اما آنچه مهم است، وزن عامل تاثیرگذار بر یک مساله است. مهم‌ترین عامل برای مقابله و کنترل یک مساله شناخت دقیق و علمی آن است. پرداختن به موضوعاتی که تاثیر کمی بر یک مساله دارد، نتیجه‌ای جز ناکامی و سلب اعتماد عموم به عنوان شاخصی از سرمایه اجتماعی نخواهد داشت. از مدیران مربوطه انتظار می‌رود با شجاعت و تدبیر به مساله‌ای بپردازند که با سرعت غیرقابل‌تصور بر زندگی مردم و استقلال کشور تاثیر دارد.
مساله تحریم‌ها موضوع جدیدی نیست و چندین سال است که با یک شیب خاص این جریان ادامه دارد. بر مسوولان تکلیف بوده و هست که برای مقابله با چنین پدیده‌ای از مدت‌ها قبل چاره‌اندیشی می‌کردند. در قانون برنامه چهارم و پنجم مکانیزمی برای افزایش تدریجی نرخ ارز متناسب با تورم پیش‌بینی شده است.
البته کاهش ارزش پول ملی به این شکل قابل‌قبول نیست، لیکن در حالی که سالانه شاهد تورم دورقمی بوده‌ایم، چاره‌ای جز اجرای قانون و رشد نرخ ارز متناسب با تورم نداشتیم؛ زیرا عدم‌اجرای این امر، علاوه‌بر بروز شوک ارزی باعث کاهش توان تولید ملی نیز شد. تولیدی که هدف اصلی تحریم‌ها است.
به‌رغم تذکرات مکرر نخبگان کشور و اهالی صنعت و تولید متاسفانه نه‌تنها وقعی به آن نهاده نشد، بلکه سخن از کاهش نرخ ارز می‌شد. چنانچه افزایش نرخ ارز متناسب با تورم پیش می‌رفت علاوه‌بر افزایش توان تولید کشور شاهد شوک اخیر ارزی نیز نبودیم. با شروع نوسانات در اواخر سال 90 مجددا تشکل‌های اقتصادی و دلسوزان نظام تاکید بر مدیریت ارز به صورت شناور داشتند. باز هم به‌رغم اصرار و تاکید دلسوزان نسبت به این مساله بی‌توجهی و بعضا مطالبی غیرواقعی مطرح می‌شد. طرح موضوعاتی همچون خبر بمب ارزی، کاهش قیمت ارز و... مسائلی بود که از طرف مسوولان طرح و به جز کاهش اعتماد عمومی هیچ حاصلی به همراه نداشت. بی‌توجهی به مدیریت ارز به صورت شناور نتایج زیر را به همراه داشته است:
1- مبالغ سنگینی از منابع ارزی کشور در 9 ماه گذشته به صورت ارز مرجع برای واردات کالاهایی اختصاص یافته که نیازهای استراتژیک جامعه نبودند.
این مبلغ در 9 ماه گذشته از 25 تا 32 میلیارد دلار عنوان شده است. واردات کالاهای لوکس، اتومبیل‌های گران‌قیمت و ... حاصل چنین بی‌تدبیری‌ای است.
2- توسعه رانت‌خواری
میانگین مابه‌التفاوت نرخ ارز رسمی و بازار در 9 ماه گذشته حداقل 1500 تومان بوده است که رانت حاصله حداقل 35000 میلیارد تومان می‌شود. علاوه‌بر رقم مذکور، توسعه بی‌عدالتی و شکاف طبقاتی و کاهش اعتماد عمومی و آلوده کردن شبکه بانکی کشور از نتایج چنین تصمیم‌گیری‌های غیرمنطقی است.

3. افراط و تفریط
به دنبال از دست دادن مبالغ سنگینی از منابع ارزی کشور، اکنون پیگیر محدودیت‌هایی برای صادرات هستیم. مدیران عزیز بدانند تحریم‌های نفتی خود هدف نیستند، هدف عدم دسترسی کشور به منابع ارزی است.ما نه تنها نباید هیچ گونه محدودیتی برای صادرات اعمال کنیم، بلکه باید دنبال مشوق‌هایی برای صادرات کالاهایی که در داخل نیاز نداریم، باشیم. استدلال اینکه افرادی ارز 1226 تومانی دریافت و اکنون همان کالا را می‌خواهند با ارز آزاد صادر نمایند به صورت کلی صحیح نیست.
اولا کارآفرینان کشور 9 ماه است که تاکید مکرر داشته‌اند که ارز کشور باید به صورت شناور باشد. جالب است به جای اینکه دولت محترم پیگیر چنین امری باشد، کارآفرینانی که خود می‌توانستند منتفع از آن باشند به صورت گسترده خواهان اجرای سیاست ارز شناور بوده‌اند.
صادرات کالاهایی که کشور به آن نیاز ندارد یک امر ضد تحریمی و ارزشی است؛ زیرا امکان دسترسی کشور را به منابع ارزی به صورت گسترده فراهم می‌کند. رسیدن صادرات کشور به ارقام فعلی حاصل سالیان دراز تلاش و زحمت و هم اکنون با توجه به تحریم، با مشکلات عدیده‌ای مواجه است. ما نباید بی‌تدبیری خود را با بی‌تدبیری دیگری پاسخ دهیم. طرح موضوعاتی همچون پیمان سپاری ارزی حاکی از عدم اطلاع از نقل و انتقال ارز برای ایرانیان است.البته اینکه ارز حاصل از صادرات باید در خدمت واردات نیازهای کشور باشد اصلی پذیرفتنی و ارزشی است. در این باب هیچ کس تردید ندارد لیکن راهکارهای طرح شده می‌تواند اساس صادرات کشور را خدشه‌دار کند چنانچه توجهی در 9 ماه گذشته به دلسوزان کشور شده بود، امروز حداقل 25 میلیارد دلار ذخیره بیشتری در اختیار داشتیم.نگرانی جدی‌ای وجود دارد که راهکارهای ارائه شده جهت مبادله ارز صادراتی باعث محدودیت‌ دسترسی به منابع ارزی می‌شود.
عمده صادرکنندگان کشور نیاز مبرم به بازگشت منابع خود جهت ادامه چرخه صادرات دارند.ما باید به گونه‌ای تدبیر کنیم که ارز حاصل از صادرات در یک فضای رقابتی و اختیاری در اختیار واردکنندگان کشور قرار گیرد.با چنین روشی هم می‌توان از ادامه چرخه صادرات کشور و هم از اختصاص منابع مذکور به کالاهای مورد نیاز کشور اطمینان حاصل کرد.در شرایط حاضر نیز تک نرخی کردن ارز امری عقلایی است. به جز گندم که تخصیص به آن قابل کنترل است، در سایر مایحتاج اصلی مردم می‌توان مابه‌التفاوت ارز را برای دهک‌هایی از جامعه به صورت مستقیم شارژ کرد. نکته آخر اینکه، ثبات یک هفته اخیر نشان داد هر قدر تدبیر توام با آرامش در فضا حاکم باشد و به حواشی نپردازیم، بازار ارز به آرامش می‌رسد.
* عضو هیات رییسه اتاق ایران

سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد مورخ دهم آبان 1391