نکته دوم سقوط یک متوهم یعنی آقای ترامپ بود. من فکر می‌کنم همه آنهایی که ایران را دوست دارند از این حادثه خوشحال شده‌اند.
بین ترامپ و بایدن فرق وجود دارد، همان طور که بین هر دو پدیده دیگری فرق است. حتی می‌شود گفت که بین دو سیاستمدار از یک حزب واحد هم فرق است.
بایدن به عنوان یک دموکرات روش‌های متفاوتی با ترامپ دارد، اگر چه ممکن است در استراتژی یکسان باشند.
تغییر تاکتیک و متناسب کردن سیاست ما در قبال امریکا به واسطه تغییری که در کاخ سفید صورت گرفته، یک ضرورت جدی است
آقای بایدن با ایرانی‌ها تماس‌های زیادی داشته. از قبل از حضور آقای دکتر کمال خرازی در نیویورک یعنی زمان آقای نژادحسینیان این تماس‌ها شروع شد و تا دوره آقای ظریف استمرار یافت.
بایدن از یک سو هم میراث‌دار دولت اوباما است که یکی از بزرگترین دستاوردهایش معاهده برجام بود. بنابراین اصلاً دور از ذهن نیست که بخواهد این میراث را زنده کند.
اگر نگاه آقای بایدن به منطقه ما با ترامپ فرق نکند، حتماً روش او فرق خواهد کرد. اینها جاهایی است که ما می‌توانیم به نفع خودمان استفاده کنیم و متوجه باشیم که با امریکای متفاوتی از آن امریکایی که در دوره ترامپ دیدیم، مواجه هستیم.
آفت سیاست خارجی حداقل دو چیز است؛ اول جناحی شدن آن و دوم افراط و تفریط.
آقای بایدن الان فکر می‌کند ایران در نقطه ضعف قرار دارد و می‌تواند امتیاز زیادی بگیرد. یعنی فکر می‌کند اقتصاد خرابی داریم، مردم خسته‌ای داریم و نگاهمان به بیرون است. ما باید به گونه‌ای رفتار کنیم که این تصورات را کنار بزنیم و رفع کنیم.
اگر به مسأله رژیم صهیونیستی بپردازیم، باید گفت آقای بایدن نسبت به این رژیم کاملاً وفادار و متعهد است.