انتخاب هریک از 6 کاندیدای باقی مانده انتخابات ریاست جمهوری پیام مشخصی را به اقتصاد ملی منتقل می کند و بازار چه بسا بیش از دیگر محافل سیاسی و فرهنگی منتظر نتیجه ای باشد که در روز جمعه رقم خواهد خورد.
انتخابات ریاست جمهوری در وهله اول یک رخداد سیاسی است که بر مناسبات قدرت تاثیر می گذارد اما اگر 70 درصد اقتصاد در اختیار دولت باشد و رویکردهای سیاسی بر قیمت برابری ارز تاثیر بگذارد آن گاه انتخابات را دیگر نمی توان امری صرفا سیاسی دانست .
در چنین وضعی سیاست با زندگی روزمره و معیشت مردم سر و کار دارد. به همین خاطر می توان گفت سیاست به اقتصاد و معیشت هم ترجمه شده و بازار نیز در انتظار انتخابات و نتیجه آن است.
روزی که اکبر هاشمی رفسنجانی برای کاندیداتوری ثبت نام کرد علامت ها و شاخص های مهم بازار مثبت شد و همین اتفاق نشان داد که بازار تا چه اندازه می تواند از رخداد های مهم سیاسی تاثیر بپذیرد.
اکنون نیز فعالان اقتصادی بیش از اقشار دیگر روند انتخابات را رصد می کنند و به همین خاطر شاهد استقبال از مواضع برخی کاندیداها در عین حال ابراز نگرانی از پاره ای احتمالات از جانب بعضی دیگر هستیم.
به یاد داریم که در انتخابات سال 84 سهام داران به نسبت هر جامعه دیگر آماری ،مشارکت بیشتری از خود نشان دادند. زیرا این جمعیت نزدیک به سه میلیون نفری می دانستند که نتیجه انتخابات می تواند بر ارزش سهام آنان اثر بگذارد.
به همین خاطر انتخابات برای سهام داران بازار سرمایه تنها یک بازی قدرت نبود چراکه احساس می کردند بر سرنوشت اقتصادی آنان نیز -فارغ از این که علایق سیاسی دارند یا نه - تاثیر می گذارد.
اکنون نیز می توان گفت انتخاب هریک از 6 کاندیدای باقی مانده انتخابات ریاست جمهوری پیام مشخصی را به اقتصاد ملی منتقل می کند و بازار -چه بسا بیش از دیگر محافل سیاسی و فرهنگی -منتظر نتیجه ای باشد که در روز جمعه رقم خواهد خورد.
بازار و اهل اقتصاد و کسب و کار البته اهل رویا پردازی و خیال بافی نیستند و دل به پاره ای وعده ها نبسته اند اما می دانند که ثبات اقتصادی و مدیریتی و بازسازی مناسبات آسیب دیده دیپلماتیک و همچنین احیای نهاد های مستقل و استفاده از نظرات کارشناسی می تواند تبعات مثبتی در پی داشته باشد و در مقابل به این واقعیت نیز واقف اند که توش و توان اقتصاد ایران تاب یک شوک تازه سیاسی را ندارد.
می توان گفت در هیچ یک از مقاطع تاریخ ایران ، سیاست و اقتصاد تا این اندازه به یکدیگر گره نخورده بودند.تا جایی که اگر هم بازار بخواهد سیاست را رها کند این سیاست است که بازار را رها نخواهد کرد.
سیاست نیز تنها با درصد مشارکت مردم و میزان آرای هر یک از کاندیداها و در قالب نمودارهایی که منتشر می شود جلوه نمی کند بلکه خود را با شاخص های اقتصادی نیز پیش چشم ما قرارمی دهد و از این رو می توان حدس زد چشم بازار نیز به صندوق های رای است.کما این که سه روز قبل از برگزاری انتخابات و بر پایه تحولات انتخاباتی روز سه شنبه شاهد کاهش قیمت ارز و سکه هستیم که در اقتصاد ایران " کالای معیار " به حساب می آیند.
مهرداد خدیر
عصرایران