برنامه پتروچاینا مشابه تغییر استراتژیکی است که شرکت دولتی کوچکتر CNOOC انجام داد و به دلیل نگرانی از این که دارایی‌هایش هدف تحریم‌های غربی قرار بگیرد، مهیای واگذاری دارایی‌هایش در انگلیس، کانادا و آمریکا شد. دو منبع آگاه اظهار کردند: این فروش پس از بازبینی مجموعه دارایی‌های جهانی پتروچاینا در سال میلادی گذشته، انجام می‌شود.
برخلاف علت تصمیم CNOOC برای فروش دارایی‌های خارجی خود، فروش دارایی از سوی پتروچاینا به دلیل وضعیت اقتصادی ناامیدکننده دارایی‌های این شرکت صورت می‌گیرد و ارتباطی به نگرانی از تحریم‌های آمریکا ندارد زیرا این شرکت، هیچ دارایی نفت و گازی در آمریکا ندارد؛ با این حال، روابط سیاسی تیره چین با استرالیا و کانادا، در این تصمیم نقش داشته است.
به گفته منابع آگاه، این غول نفت و گاز دولتی امیدوار است تا دو سال آینده، بعضی از این دارایی‌ها که میلیاردها دلار ضرر داده‌اند و در حوزه‌هایی هستند که این شرکت نمی‌تواند به راحتی رقابت کند را به فروش برساند. یکی از این منابع آگاه گفت: دارایی‌های گازی استرالیایی شامل اِرو انرژی و براوز، در میان دارایی‌های منفی پتروچاینا هستند.
پتروچاینا، پروژه اِرو انرژی را در سال ۲۰۱۰ به مبلغ ۲.۵ میلیارد دلار از طریق یک جوینت ونچر با شل خریداری کرد و سهم شرکت بی اچ پی در براوز که بزرگترین ذخایر گاز بهره برداری نشده استرالیا بود را در سال ۲۰۱۳ به مبلغ ۱.۶۳ میلیارد دلار خریداری کرد. این شرکت همچنین به دنبال واگذاری ماسه‌های نفتی مک‌کی ریور و پروژه‌های ماسه نفتی داوِر در کانادا به دلیل ضرردهی آنهاست.
بر اساس گزارش رویترز، شرکتهای انرژی دولتی چین شامل CNOOC، یکی از بزرگترین خریداران این صنعت در اوایل دهه ۲۰۱۰ بودند. اما این خریدها پس از ریزش قیمت نفت در سال ۲۰۱۵-۲۰۱۴ و تفحص دولتی از وضعیت فاینانس شرکتهای بزرگ، بسیار کمتر شد. عوامل اقتصادی هم احتمالا در تصمیم پتروچاینا برای زیر سوال بردن خریدهایش تاثیر داشته است.
ایسنا