روسیه همواره بزرگترین صادرکننده دیزل به اروپا بوده است که به دلیل وجود ناوگان بزرگ خودروهای دیزلی در این منطقه، تولید پالایشگاه‌هایش برای تامین تقاضای داخلی، کافی نیست. اما تحریم اتحادیه اروپا علیه واردات فرآورده‌های نفتی پالایش شده روسیه، از پنجم فوریه آغاز شد.
طبق آمار رفینیتیو آیکان، اکثر محموله‌های دیزل حاوی سولفور کم و گازوئیل که از بنادر روسیه در دریای سیاه بارگیری شده اند به سمت ترکیه، عمان، توگو و تونس می‌روند.
بنادر روسیه در دریای سیاه، از مزیت نزدیکی بازار ترکیه برای عرضه دیزل برخوردار شده‌اند در حالی که صادرکنندگان از بنادر پریمورسک و ویسوتسک، باید مقصدهای جایگزین اروپا پیدا کنند که مسافت طولانی‌تر و هزینه حمل بار بالاتر دارند.
یک معامله‌گر گفت: شرکت‌های کشتیرانی اکنون که مسافت حمل محموله‌ها طولانی‌تر شده و نرخ کرایه کشتی بالا رفته است، احتمالا برنده‌های اصلی این وضعیت هستند.
از ابتدای فوریه، روسیه صادرات دیزل حاوی سولفور کم را از بنادرش در دریای بالتیک به سمت مراکش، الجزایر، غنا، تونس و برزیل تغییر داده است. طبق آمار رفینیتیو، همچنین دو محموله به میزان حدود ۱۳۰ هزار تن دیزل از بندر پریمورسک به بندر جده عربستان سعودی حمل می‌شوند.
بعضی از این محموله‌ها مقصدهای مبهمی دارند. معامله‌گران معتقدند چنین محموله‌هایی یا خریداری ندارند یا قرار است به کشتی دیگری منتقل شوند.
بر اساس گزارش رویترز، کشورهای اروپایی به نوبه خود، واردات از هند، عربستان سعودی، چین، کویت، مالزی و حتی توگو را برای جبران حذف واردات روسیه، افزایش داده‌اند.
رویترز همچنین به نقل از منابع صنعتی گزارش داد پالایشگاه‌های دولتی پتروچاینا و سینوپک خرید نفت اورال را پس از یک وقفه کوتاه در اواخر سال ۲۰۲۲، از سر گرفتند. پیش از جنگ اوکراین، اروپا مشتری اصلی نفت اورال روسیه بود اما اکنون هند و چین به مشتریان این گرید نفتی تبدیل شده‌اند.
پالایشگاه‌های دولتی از مدیریت ارشد خود برای خرید نفت روسیه از شرکت‌های بازرگانی، با تخفیف‌های بزرگی که هزینه واردات را به میزان چشمگیری کاهش داده و حاشیه سود پالایش را تقویت می‌کند، اجازه گرفته‌اند. این چراغ سبز، با بهبود تقاضا برای سوخت در چین داده شد که اواخر سال ۲۰۲۲ به سیاست کووید صفر خود پایان داد.
ایسنا