*اگر از کشاورز میتوانیم بخریم چرا واردات؟
سال گذشته به رغم تولید گندم در کشور 7 میلیون تن واردات شد، امسال نیز به گفته مسئولان وزارت جهاد 12.5 میلیون تن گندم در کشور تولید شد، اما میزان خریدتضمینی مراکز دولتی به 5 میلیون تن رسید و حال این سئوال مطرح است که چرا کشاورز گندم را با اکراه به مراکز خرید دولتی میدهد؟ جواب سئوال واضح است، زیرا در جای دیگری شما اسمش را بگذارید، دلال با قیمت بالاتری میفروشد و یا به قیمت بالاتری از کشور خارج میشود.
*دلالان در کمین هستند
امسال دلالان قیمت کیلویی 1200 تومان گندم را در استانهای غربی به گندمکاران پیشنهاد دادند، این رقم در مقایسه با گندم کیلویی 800 تومان که در اواسط فصل خرید از 720 تومان به این قیمت رسید، وسوسه کننده بود و نتیجه این شد که سیلوهای دولت از گندم داخلی خالی بماند.
*شرایط ویژه واردات گندم
واردات در شرایط تحریم به راحتی انجام نمیشود، شرایط ویژهای است که هزینه زیادی را به کشور تحمیل میکند، سال گذشته گندم وارداتی از کیلویی 1300 تومان تا 1500 تومان برای کشور تمام شد، در حالی که همان زمان دولت تقریبا نصف این قیمت را از کشاورز میخرید و سئوال این است که آیا نمیشد دولت به جای خرید از خارج با قیمت بالاتر از کشاورز خودش به همان قیمت یا اندکی پایین تر خریداری کند؟
*آیا تجربه دو سال گذشته عبرت میشود
دولت باید امسال از تجربه دو سال پیش( بعد از هدفمندی یارانهها که خرید فروش آرد و گندم آزاد شد) خریدهای تضمینی درس بگیرد که همواره نرخ پایین عاملی برای خالی ماندن سیلوهای کشور شد.
*دو مورد را دولت در نظر بگیرد
نرخ باید به گونهای تنظیم شود که اولا برای کشاورزی سودآور باشد تا در سالهای دیگر هم ترغیب به این محصول استراتژیک شود ثانیا، مانع از فروش به کسان دیگری غیر از مراکز دولتی شود.
همچنانکه دولت با اعلام به موقع نرخهای خرید تضمینی در سال جاری گام مناسبی برای حمایت کشاورزان برداشت با تعیین نرخ مناسب حداقل برای گندم این حمایت را دوام بخشد.