سعید شیری با استناد به قانون تامین اجتماعی اظهار کرد: براساس ماده ۳۴ قانون مذکور، در صورتی که بیمه‌شده برای دو یا چند کارفرما کار کند، هر یک از کارفرمایان مکلفند به نسبت مزد یا حقوقی که می‌پردازند حق بیمه سهم‌بیمه شده را از مزد یا حقوق او کسر و به انضمام سهم خود به سازمان پرداخت کنند، بنابراین مبنای قانونی پرداخت حق بیمه، این قانون است.
ایسنا نوشت: وی درخصوص میزان اثرگذاری پرداخت حق‌بیمه از دو محل در تعیین میزان مستمری فرد، توضیح داد: فرض کنید یک فرد در کارگاهی کار می‌کند که میانگین دستمزد دو سال آخر او با ۳۰ سال سابقه کار، معادل ۲۰ میلیون تومان است؛ طبیعتا مستمری استحقاقی او نیز ۲۰ میلیون تومان خواهد بود، حال اگر فرد دیگری میانگین دستمزد دو سال آخر او با ۳۰ سال سابقه کار، ۲۰ میلیون تومان باشد و علاوه بر کارگاه اول در کارگاه دومی هم به مدت دو سال اشتغال با میانگین دستمزد ۱۰ میلیون تومان، به سازمان تامین اجتماعی بیمه‌پردازی داشته باشد، در نحوه محاسبه مستمری فرد، مستمری استحقاقی کارگاه اول (مبلغ ۲۰ میلیون تومان کارگاه اول) و مستمری استحقاقی کارگاه دوم که در آن ۲ سال اشتغال با میانگین دستمزد ۱۰ میلیون تومان داشته (مبلغ ۶۶۶ هزار و ۶۶۷ تومان) جمع و اینگونه مستمری استحقاقی فرد ۲۰ میلیون و ۶۶۶ هزار و ۶۶۷ تومان تعیین می‌شود.
معاون امور بازنشستگی اداره کل مستمری‌های سازمان تامین اجتماعی ادامه داد: به بیانی دیگر، باتوجه به اینکه در کارگاه دوم صرفا فرد دو سال کار کرده، سازمان تامین اجتماعی میانگین ۱۰ میلیون تومان پرداختی حق بیمه فرد را تقسیم بر ۳۰ و در مدت اشتغال فرد در کارگاه دوم ضرب می‌کند، عددی که محاسبه می‌شود با مستمری استحقاقی کارگاه اول (معادل ۲۰ ملیون تومان بوده) جمع و به عنوان مستمری کلی پرداخت می‌کنیم.
شیری در توضیح بیشتر این موضوع بیان کرد: به عبارتی تاثیر و بیمه‌پردازی هر کارگاه را باتوجه به مدت پرداخت حق بیمه لحاظ و براساس ماده ۷۷ قانون تامین اجتماعی در تعیین میزان مستمری فرد لحاظ می‌کنیم.
خبرآنلاین