صنعت مبلمان سازی و درودگری یکی از صنایع بسیار بزرگ کشور است که گرچه واردات در این صنف ممنوع شده است اما در بازار به وفور اجناس قاچاق با قیمت بالا یافت می‌شود، در این مورد با علیرضا عباسی، نائب رئیس شورای ملی مبلمان ایران و صنایع وابسته گفتگویی داشتیم که در ادامه می خوانید؛
* لطفا بفرمایید شورای ملی مبلمان ایران چه وظایفی دارد و چه صنایعی به آن وابسته اند؟
این شورا در مورد تمامی امور مربوط به مبلمان انجام وظیفه می‌کند و زیر مجموعه اتاق بازرگانی قرار دارد و حدود پنج هزار نفر در تهران و ۶۲ هزار نفر در کشور زیرمجموعه این شورا هستند.
* درودگران و مبل سازان با چه چالش هایی روبرو هستند؟
بزرگترین مشکل ما در تامین مواد اولیه است، البته ما افتخار می‌کنیم که تولید داخلی داریم اما برخی از مواد اولیه نظیر پارچه‌های مبلی از کیفیت لازم برخوردار نیستند و از نظر کمیت نیز دچار مشکل هستیم که جلوی واردات به بهانه حمایت از تولید داخلی گرفته شده و باعث افزایش اجناس قاچاق در کشور شده است.
اجناس قاچاق در بازار به وفور وجود دارد قیمت محصول نهایی ایرانی نیز در نتیجه این موضوع دچار افزایش می‌شود و از ما می‌پرسند که چرا مبل گران است؟ مواد اولیه خوب هم توزیع نمی‌شود مواد اولیه نیاز تولید است و چیزی نیست که جلوی واردات آن گرفته شود در عوض باید خدماتی ارائه شود تا تسهیلات به تولیدکننده داده شود تا او هم بتواند خدمات با کیفیتی ارائه کند.
* مواد اولیه صنعت مبلمان‌سازی به محیط زیست آسیب می‌رساند، چه راهکاری برای این موضوع در نظر گرفته‌اید؟
مواد اولیه شامل پارچه مبلی، چوب، یراق آلات، ام دی اف، مواد شیمیایی، چسب، نئوپان و رنگ می شود که در مورد چوب شاید به نظر برسد که به محیط زیست آسیب می‌رساند اما چوب‌ها معمولا از بزرگترین کشورهای تولیدکننده چوب که در همسایگی ما قرار دارند یعنی روسیه به ایران وارد می‌شوند.
* تخصیص ارز چه مشکلی برای شما به وجود آورده است؟
در مورد تخصیص ارز مشکل و درخواست داریم که دولت برای این موضوع یارانه درنظر بگیرد تا بتوانم مواد اولیه را راحتتر خریداری کنیم و در نهایت قیمت نهایی نیز پایین‌تر بیاید و مصرف‌کننده راضی شود و مردم در رفاه باشند و اذیت نشوند.
مواد اولیه هم داخلی و هم خارجی استفاده می‌کنیم، به عنوان نمونه ام دی اف هم تولید داخل داریم هم هم وارداتی، گاهی تولید داخل کیفیت لازم را ندارد و مجبوریم مقداری واردات نیز داشته باشیم.
* چالش های ارزی در واردات و صادرات برای شما چه مشکلاتی ایجاد کرده است؟
با توجه به تحریم‌ها در صادرات پتانسبل خوبی داریم اما در مورد نقل و انتقالات ارزی مشکلاتی داریم که وزارت صنعت، معدن و تجارت در این مورد مقداری ضعیف عمل کرده‌است. صادرات مبلمان و صنایع چوب ما ضعیف شده و کشورهای ترکیه و چین جای ما را در بازار گرفته‌اند.
۵۰۰ میلیون نفر جمعیت در اطراف کشور ما زندگی می کنند از ارمنستان تا عراق، افغانستان، گرجستان و ... کههمه آنها در صنایع چوب و مبلمان به ما نیاز دارند اما متاسفانه بازار چوب ما را کشورهای ترکیه و چین تصاحب کرده‌اند.
* از نقل و انتقالات ارزی تمامی اتحادیه‌ها شکایت دارند، آیا این شکایت را به گوش اتاق بازرگانی رسانده‌اید؟
بله، اما مشکلاتی نظیر تحریم‌ها وجود دارد که باعث این مشکلات شده است.
* تامین انرژی و ناترازی چه تاثیری بر فعالیت شما دارد؟
با هر یارانه ای که به مردم پرداخت می شود همزمان با افزایش قیمت گاز و آب روبرو می شویم، اما باید پرسید چه بر سر تولید آمده است؟ هر چند یارانه به مردم داده شد اما این یارانه را باید به تولید پرداخت می‌کردند شاید همان شهروند نیاز به کار و اشتغال داشت. به نظر می رسد در تصمیم‌گیری ها کارشناسی درستی صورت نمی‌گیرد که باعث چنین مشکلاتی شده است. یارانه باید به صنعت و تولید کشور داده شود.
* اصناف چرا از پرداخت مالیات ها نارضایتی دارند؟
وزارت دارایی از تولیدکننده تا توزیع کننده مالیات بر تورم می‌گیرد اما آیا ما باید مالیات بر تورم را پرداخت کنیم؟ با توجه به فرمایش رهبری که اصرار بر حمایت از تولید دارند اما می بینیم که به آن توجهی نمی‌شود، مالیات بر تورم از تولیدی‌ها گرفته می‌شود. فرض کنیم توزیع کننده‌ای با دو میلیارد سرمایه ۲۰ دست مبل فروخته است اما قصد جایگزین کردن آن را دارد که باید گرانتر آنرا خریداری کند در نتیجه به مرور زمان هم سرمایه‌اش نصف می‌شود و هم فروشش کمتر خواهد شد.
میزان مالیات ها بر تراکنش مالی هم بالا رفته است و در نتیجه این تولیدکنند و توزیع‌کننده هستند که مالیات بر تورم را پرداخت می‌کنند، تورم را دولت ایجاد کرده اما مالیات‌اش را ما باید بدهیم.
* فروشگاه‌های زنجیره‌ای که به تازگی در کشور آغاز به کار کرده‌اند باعث نارضایتی اصناف مختلف شده‌اند، نظیر مال هایی که در خارج از کشور نیز فعالیت می‌کنند اما چرا در ایران آنقدر دچار مشکل شده اند؟ راهکار آن چیست تا آنها هم بتوانند در کمال آرامش به فعالیت خود بپردازند؟
به نظر می رسد یکسری از فعالیت ها به صورت نپخته صورت گرفته است و تمامی امکانات بانکی و تسهیلات در اختیار این سراها قرار گرفته است و به مردم جنس‌های بی‌کیفیت با قیمت بالا و گران می‌فروشند اما به صورت اقساط، وجود این سراها باعث به مشکل خوردن مردم و ضربه به اقتصاد و تولیدکننده شده‌است. آن هم به‌خاطر حمایت از آقایانی که وام‌های کلان چند هزار میلیاردی دریافت می‌کنند.
عروس و دامادی که می‌خواهند ازدو.اج کنند چقدر باید برای مقدار ناچیزی وام هر روز به بانک بروند چند تا ضامن ببرند تا یک وام بگیرند. از آمار بیکاری واحدهای صنفی اطلاع دارید؟ نمی‌دانیم برای این موضوعات چه کسی تصمیم‌گیری می‌کند؟
امکاناتی که به سراها داده شده موضوع مورد مناقشه ما است اگر آن امکانات به واحدهای اقتصادی کوچک داده می‌شد آنها هم می‌توانستند فروش بهتری داشته باشند. وام به واحد صنفی داده نمی‌شود باید وثیقه گذاشته شود اما مغازه و واحد تولیدی و تجاری اصلا برای وثیقه قبول نمی‌شود و حتما باید مسکونی باشند.
* جایگاه خرید مبلمان را در سبد کالایی مردم چطور ارزیابی می کنید؟
در حال حاضر برخی از مردم حتی به خاطر بیماری‌هایی که درگیر آن هستند باید روی صندلی و مبل بنشینند یا حتی در خانه‌های روستایی نیز مردم از مبلمان استفاده می‌کنند. یک شهروند میل به تعویض مبل، کابینت و کمد خود دارد اما مسلما با قیمت‌های گزاف قادر به خرید نیست.
صنعت مبلمان ۱۰ درصد اشتغال را به خود اشتغال داده است کشوری که با این آمار تولید دارد باید نگاه ویژه‌ای به آن شود در انتها امید داریم نا این مصاحبه‌ها کمکی به صنعت و تولید این صنف بکند.
ایلنا