ظریف را باید تکثیر کنیم. نخست در خود دولت. آن گاه در میان سیاسیون و در فرجام در جامعه. جامعه ای که پس از 8 سال تحمل درشت گویی با ادعای درست گویی از ظرافت دور شده بود.
هر چند توافق هسته ای ایران و 6 قدرت جهانی در ژنو بر سر برنامه اتمی و با وعده کاهش تحریم ها ماهیت دیپلماتیک دارد و البته تبعات مثبت اقتصادی و اجتماعی بسیاری نیز بر آن مترتب است اما می تواند از منظری دیگر نیز تحلیل شود و به حوزه های سیاست داخلی و فرهنگی نیز تعمیم یابد.
می خواهیم از محمد جواد ظریف بگوییم که بی گمان به ستاره و شاید سوپر استار دولت حسن روحانی بدل شده است. نمی خواهیم عیش خودمان و مردم را منغّص کنیم و بگوییم خوش بینی بیش از حد روا نیست که اتفاقا آنچه در این زمان مطلقا روا نیست هر گونه هم آوایی با بحران زاها و بحران زی هاست که نمی دانند به پرسش قاطبه مردم چگونه پاسخ دهند که اگر آداب و ترتیب و نتیجه مذاکره همین است که در این 100 روز دیدیم نام کاری که با عنوان مذاکره در 2000 روز دولت قبل انجام می شد چه بود؟
می خواهیم از محمد جواد ظریف بگوییم اما نه از جنس گفت وگو ها و خنده ها و منش دیپلماتیک اوکه از لزوم تکثیر ظریف در داخل و عرصه های دیگر.
اگر می توانیم در برابر تحریم کنندگان خودمان لبخند بزنیم چرا دیگرانی این لبخندها را از مردم خودمان دریغ می کنند؟
تکثیر ظریف به معنی تکثیر لبخند در جامعه ای است که تا پیش از 24 خرداد 92 سخت عبوس می نمود. تکثیر ظریف یعنی وزیر ارشاد هم یخ رابطه با نویسنده و ناشر را بشکند. وقتی دست دادن ظریف با جان کری آسمان را به زمین نمی آورد و ارکان عرش را نمی لرزاند انتشار رمان " زوال کلنل" محمود دولت آبادی نیز جامعه را کن فیکون نخواهد کرد.نویسنده شهیر ایرانی از سر جوانمردی حاضر نشده کتاب خود را از نشر معلق شده به انتشاراتی دیگر بسپارد و گرنه مشکل خاص محتوایی ندارد.
تکثیر ظریف یعنی وزیر کشور قدری از خاستگاه سیاسی خود فاصله بگیرد و همه کوشندگان بر سر پیروزی روحانی و همه ملت را لحاظ کند.
ظریف باید تکثیر شود: ابتدا در خود دولت روحانی، آن گاه در میان سیاستمداران. می توان سیاستمدار بود و در عین خوش رویی با مردم عادی نیز ارتباط داشت بی آن که هر سخنی را بر سر بازار برد. و سر انجام در جامعه. ظریف تنها نماد لبخند نیست. او به نماد خردورزی نیز بدل شده است. هنگامی که مجری سیما با همان ادبیات همیشگی و کلیشه شده از خواست های دشمنان و نیات پلید آنان سخن می گفت با آرامش پاسخ داد: "به هر حال هر کشوری به دنبال منفعت خود است و برای منافع شان تلاش می کنند. اگر اختلاف نداشتیم اختلاط می کردیم نه مذاکره. اختلاف در دنیای سیاست طبیعی است. واقع بین باشیم."
تکثیر ظریف تکثیر ساده اندیشی نیست، تکثیر واقع بینی است. سم زدایی از اندیشه سیاسی است. محافل خاص با محوریت یک روزنامه ذهن هایی را با تراوش ذهنی خودشان مسموم کرده بودند و از عالم و آدم می خواستند دنیا و مافیها را از " چشمی " تنگ آنها نگاه کنند. تکثیر ظریف این است که پنجره ها را باز کنیم و دنیا را با نیک و بد آن چنان که خود می بینیم ببینیم نه این که به روایت این و آن دل ببندیم.
ظریف را باید تکثیر کنیم؛ نخست در خود دولت. آن گاه در میان سیاسیون و در فرجام درجامعه. جامعه ای که پس از هشت سال تحمل درشت گویی با ادعای درست گویی از ظرافت دور شده بود .
مهرداد خدیر
عصرایران