تفاله‌ای که پس از استخراج شکر از نیشکر، حاصل می‌شود اصطلاحا باگاس می نامند. باگاس دارای 68-65 درصد الیاف مفید، 30-25 درصد مغزه، 2 درصد شکر و 2-1 درصد مواد معدنی می باشد.
این محصول باقیماندۀ فیبری به جای مانده پس از عصاره گیری از شکر است که به صورت قطعات ریز تراشۀ چوب و به رنگ زرد کاهی می باشد. این ماده دارای فیبر بالا و نیتروژن و قابلیت هضم پایین است که میزان عناصر تشکیل دهنده آن با توجه گونه های مختلف نیشکر و بر حسب رشد سنی نیشکر، نحوه ی برداشت آن و بالاخره میزان بازیابی و راندمان عصاره گیری در آسیابها به مقدار کمی متفاوت است .
فیبر باگاس دارای ترکیبی غیر محلول در آب بوده و بیشتر از سلولز، پنتوان و لیگنین تشکیل شده است . مهمترین انواع فیبر موجود در باگاس به شرح زیر است :
- سلولهای استوانه ای سخت که دارای دیوارهای محکم خارجی و بافت آوندی می باشد.این سلولها ( فیبر حقیقی) نامیده می شوند.
- سلولهایی با شکل نامنظم و دیواره های نازک و لطیف که معمولاً در قسمتهای میانی ساقۀ نیشکر قرار دارند و به نام پیت معروفند.
کاربرد باگاس
باگاس مصارف زیادی در صنعت تولید نئوپان، الکل سازی، تخته نیمه فشرده (MDC)، کاغذ، تولید اسید سیتریک و همچنین از باگاس برای فرآوری خوراک دام نیز استفاده می‌شود.