کمتر از ده روز به زمان برگزاری انتخابات اتاق‌های بازرگانی سراسر کشور باقی مانده است و هر روز هم که می‌گذرد، تب انتخابات و پیوستن و گسستن از گروه‌های انتخاباتی بیشتر می‌شود؛ کما اینکه برخی کمپین‌های انتخاباتی به محلی برای رفت و آمد برخی تاجران و میلیاردرهای تهران تبدیل شده است. برخی می‌آیند و برخی هم می‌روند، برخی هم در جمع همصدا می‌شوند و در جمع‌های دیگر، راه تک‌صدایی را در پیش می‌گیرند.
این روزها هتل‌های بزرگ تهران شاهد رفت و آمد میلیاردرها و تجار صاحب نامی است که می‌خواهند نماینده بخش‌خصوصی در پارلمان فعالان اقتصادی شوند. آنها که به قول خودشان کاسبی‌شان را کرده‌اند و بار خود را هم بسته‌اند، اما به دلیل برخی مسائل صنفی و گروهی و شاید هم منافع ملی، دلشان می‌خواهد یکی از کرسی‌های اتاق‌های بازرگانی را تصاحب کنند.
نتیجه هر چه که باشد، تا کمتر از ده روز دیگر مشخص خواهد شد و هر فردی که بتواند راه اتاق بازرگانی را در پیش گیرد، می‌تواند 4 سالی را محکم بر روی صندلی خود بنشیند؛ بیاید و یا برود، خطا کند یا نکند، استیضاحی در کار نیست، ناظری هم به طور جدی کار او را رصد نمی‌کند.
برخی‌ها فقط می‌آیند که نامشان به عنوان عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ثبت شود، شاید هم یکی دو جلسه منت بگذارند و بیایند، اما بعد دیگر خبری از آنها نیست و شاید دور بعدی انتخابات بتوان آنها را رویت کرد. برخی دیگر هم می آیند که همیشه در جلسات باشند، بروند و بیایند و مشاور دولتی‌ها شوند، اطلاعات بگیرند و با اطلاعات خود، کسب و کار جدیدی راه بیاندازند، گاه تاجر شوند و گاه تولیدکننده، گاه منتقد شوند و گاه مطیع. انتخابات عجیبی است.
در این میان، برای حضور در انتخابات اتاق‌های بازرگانی، اما برخی به این نتیجه رسیده‌اند که باید همصدا شوند و نامشان در فهرستی قرار گیرد که حداقل برخی وزنه‌ها در آن به لحاظ شهرت، ثروت یا شاید نزدیک بودن به مقامات دولتی، جای گرفته اند و می‌توانند نردبانی برای رسیدن برخی دیگر به هیات نمایندگان اتاق بازرگانی باشند.
اما اگرچه در این ائتلاف‌ها و کمپین‌های انتخاباتی که این روزها صدایشان در گوشه و کنار پایتخت هم شنیده می‌شود، قرار بر این گذاشته می‌شود که هم صدایی، جای تک صدایی را بگیرد و هیچ فردی حق ندارد خارج از گردونه و چارچوب‌های تعیین شده در ستاد، به صورت شخصی اقدام به تبلیغات کرده و کسب رای کند، اما این هم صدایی در برخی موارد جای خود را به "تک صدایی" می‌دهد و برخی نه تنها لیست 40 نفره ائتلاف متبوعشان را تبلیغ نمی‌کنند، بلکه از ذی نفعانشان می‌خواهند که به آنها تک رای دهند و کار تبلیغات شخصی را در پیش گرفته‌اند.
بنابراین شاید این را هم باید به حساب خرده فرهنگی گذاشت که از قدیم الایام در میان ایرانیان باب بوده و آنها عموما کارهای انفرادی را به انجام کارهای تیمی، ترجیح می‌دادند، حتی اگر پوسته ظاهری فعالیتشان هم، در قالب یک گروه، تشکل یا تیم حرفه‌ای باشد.
به هرحال، هشتمین دوره انتخابات اتاق‌های بازرگانی هم برگزار و 40 نماینده بخش خصوصی در کنار 20 نماینده دولتی، نام عضو پارلمان بخش خصوصی را یدک خواهند کشید، اما باید دید در 4 سال پیش روی فعالیت اتاق‌های بازرگانی، چه ایده، تفکر یا طرح نویی می تواند گره گشای مشکلات فعالان اقتصادی کشور باشد.
تابناک