به گزارش ارانیکو، طبق بیانات مهندس حائری، انتخابات اتاق‌های بازرگانی کشور منجمله اتاق تهران در اسفند ماه سال گذشته که با استقبال نسبتاً خوبی نیز مواجه شده بود برگزار گردید و نمایندگان منتخب بخش خصوصی وارد پارلمان خود شده و آماده ایفای وظائف خود برای یک دوره چهارساله هستند. البته انتخابات این دوره صرف نظر از استقبال فعالان بخش خصوصی که قابل انتظار نیز بود، شاهد شگفتی‌هایی نیز علی‌الخصوص در ترکیب منتخبین تهران بود که البته قابل انتظار نبود. به هرحال هرچه بود این رقابت ها پایان یافت و قصد اینجانب در این مقاله موشکافی دلایل موفقیت‌ها و یا عدم موفقیت‌ها در این دوره از انتخابات اتاق نمیباشد.
هدف از نگارش این مطلب، بررسی برخی از نظرات در خصوص معرفی نمایندگان دولت در اتاق تهران میباشد. همگان اطلاع دارند که مطابق قانون، دولت و مشخصاً وزیر صنعت، معدن و تجارت موظف است بیست نفر را به عنوان نماینده دولت به جمع چهل نفر منتخبیین اتاق تهران بیفزاید و این شصت نفر متفقاً سکان هدایت اتاق تهران را به دست خواهند داشت که البته این کار هم انجام گردید و نمایندگان دولت جهت حضور در اتاق تهران معرفی شدند که اتفاقا در بین این بیست نفر سه نفر از چهره‌های شاخص بخش خصوصی هم به چشم می‌خورند لیکن بعضاً نظریاتی مطرح می‌شود مبنی بر اینکه دولت نمی‌باید در پارلمان بخش خصوصی نماینده داشته باشدو یا اینکه دولت بهتر است که نمایندگان خود را جهت حضور در اتاق تهران از میان فعالان بخش خصوصی انتخاب نماید.
به نظر اینجانب حضور نمایندگانی از بدنه دولت در جمع منتخبین اتاق تهران و حضور این افراد در نشست‌های هیأت نمایندگان اتاق تهران وایران را باید به فال نیک گرفت و به عنوان یک فرصت از آن استفاده نمود. این که اصرار داشته باشیم حضور نمایندگان دولت در اتاق تهران و ایران منتفی گردد و یا اینکه منتخبین دولت هم از بین فعالان بخش خصوصی و تشکل‌ها انتخاب شوند، در واقع به نوعی محروم ساختن نمایندگان بخش خصوصی از تعامل بیشتر با مدیران طراز اول دولت میباشد که در حال حاضر به نفع و صلاح کشور و بخش خصوصی نمیباشد. حضور مستمر مدیران رده بالای دولت به عنوان بزرگترین بازیگر اقتصادی کشور و از سازمان‌هایی نظیر اداره دارایی، گمرک، بیمه، بانک مرکزی، صنایع، معادن، سازمان توسعه تجارت و کشاورزی و ... در نشست‌های اتاق تهران و ایران فرصت بسیار خوبی برای بخش خصوصی جهت بحث و تبادل نظر با این طیف از مدیران تصمیم‌گیردولتی آنهم بصورت مستمر و انتقال مسایل و مشکلات به ایشان بصورت بیواسطه میباشد. شاید با منتفی شدن حضور این مدیران در کنار نمایندگان بخش خصوصی ، امکان ملاقات حضوری در این سطح و بحث و تبادل نظر با این گروه از مدیران دولتی به علت مشغله زیاد طرفین به راحتی میسر نباشد .
لذاست که می باید از این امکان و فرصت حداکثر بهره برداری را به نفع توسعه و رونق اقتصادی و حل و فصل مسائل فیمابین انجام داد و از طرف دیگر وزیر محترم صنعت، معدن و تجارت نیز می‌باید با معرفی طیف گسترده و متنوعی از مدیران طراز اول دولتی در بخش های مختلف به پیشبرد این هدف کمک نماید.دوستانی هم که اعتقاد دارند که دولت بهتر است این بیست نفر نماینده را از بین فعالان تشکل‌های اقتصادی انتخاب نماید توجه داشته باشند که مطابق قانون، هر تشکل اقتصادی می‌تواند نماینده‌ای را جهت حضور در نشست های اتاق ایران و کمیسیون‌های مرتبط در اتاق‌های تهران و ایران معرفی نماید و دیگر لزومی ندارد که این افراد جایگزین نمایندگان دولت گردند مضافا اینکه در حدود چهارصد نفر منتخبین بخش خصوصی و فعالان اقتصادی در هیات نمایندگان از سرتاسر کشور حضور دارند که برای طرح هر موضوعی کفایت مینماید و لزوما کمیت متضمن موفقیت نمیباشد همانگونه که قران نیز میفرماید :(کم من فئه قلیله غلبت فئه کثیره به اذن الله) و یا فرمایش فردوسی بزرگ که : (سیاهی لشکر نیاید به کار ، چه یک مرد جنگی چه یکصد هزار)
علیرضا حائری – کارشناس صنعت