مهندس محمد کاظم عمید معاون فنی انجمن صنایع نساجی ایران در خصوص برنامه راهبردی صنعت نساجی و پوشاک گفت: اعداد و ارقام ذکر شده در برنامه راهبردی توسعه صنعت نساجی و پوشاک ظرفیت اسمی یا عملی نیست.
به گزارش ارانیکو، مهندس محمد کاظم عمید معاون فنی انجمن صنایع نساجی ایران در خصوص برنامه راهبردی صنعت نساجی و پوشاک گفت: اعداد و ارقام ذکر شده در برنامه راهبردی توسعه صنعت نساجی و پوشاک ظرفیت اسمی یا عملی نیست. بطور مثال در بخش فرش وضعیت موجود 80 میلیون متر مربع اعلام شده است در حالیکه در حال حاضر بین 150 تا 160 میلیون متر مربع ظرفیت تولید و 120 میلیون متر مربع ظرفیت عملی در کارخانجات موجود است که توسط انجمن صنایع نساجی تخمین زده شده است. متاسفانه هیچ گاه آمار و اطلاعات دقیق به علت هراس از سازمان امور مالیاتی و بعضی ملاحظات ارائه نمیشود وامارها قابل اتکا نمی‌باشند.
وی در ادامه به سخنان آقای عسگری رئیس سازمان امور مالیاتی اشاره کرد که خبر از ایجاد پلیس مالیاتی داده است وگفت اینها براحتی می‌توانند دفاتر را از داخل شرکت‌ها بردارند و هرطور که بخواهند عمل کنند که این عمل با برداشتن موانع کسب و کار مغایرت دارد در این گونه موارد مجریان معتقدند که قانون را اجرا میکنند اما همین مجریان در مقامی دیگر برای اجرای قانون رفع موانع کسب و کار که اتفاقا قانون بسیار خوبی برای بخش خصوصی است کوتاهی میکنند.
معاون فنی انجمن صنایع نساجی ایران در ارتباط با متن برنامه راهبردی صنعت نساجی و پوشاک به این نکته اشاره کرد که یکی از اهداف این برنامه این است که کشور ما در ده سال آینده باید به مقام سوم منطقه و پنجاهم دنیا برسد. اگر همین واحدهای موجود که با ظرفیت پایین در حال تولید هستند کمی از طرف دولت حمایت شوند براحتی میتوانیم رتبه حتی بالاتری را در زمان کمتری بدست آوریم ضمن اینکه رتبه ما درحال حاضر معین نشده است.
مهندس عمید گفت که انجمن صنایع نساجی بارها به نمایندگان وزارت صنعت معدن و تجارت پیشنهاد داده است که برای ایجاد اشتغال و خروج از رکود بهترین گزینه" سرمایه‌گذاری در صنعت نساجی و پوشاک است". مهندس افخمی مدیرعامل بانک صنعت و معدن در اظهار نظر خود، برای ایجاد هر شغل 120 میلیون تومان پیش بینی کرده است. در صورتی که در صنعت نساجی رقم ایجاد هر شغل کمتر از35 میلیون تومان است و در مقابل آن در صنعت پتروشیمی برای ایجاد هر شغل 700 تا 900 هزار دلار سرمایه‌گذاری نیاز است که با این مبلغ می توان تعداد زیادی شغل در صنعت نساجی ایجاد کرد. حتی اگر کمی در ایجاد اعتبار و تسهیلات کمک حال تولیدکنندگان باشیم و نرخ تسهیلات را که به صورت اسمی 21 درصد است اما در عمل 30 درصد است کاهش دهیم کمک بسیار بزرگی به صنعتگران این بخش کرده‌ایم.
وی گفت وزارت صنعت، تولید واحدهای ریسندگی را در سال گذشته حدود 200 هزار تن اعلام کرده است و برای دو سال آینده پیش‌بینی کرده است که 15 هزارتن به ان اضافه شود در حالیکه این 15 هزارتن با ایجاد دو واحد جدیدقابل دسترسی است. ما طبق این برنامه قرار است در ده سال آینده 290 هزار تن تولید داشته باشیم در حالیکه در حال حاضر بسیاری از طرحها و پروژه ها مراحل پایانی را طی میکنند که با شروع به کار آنها و یا افزایش بهره وری واحدهای موجود ارقام بالاتری قابل حصول است.
مهندس عمید علت این برنامه ریزی را نگاه‌دست پایینی دولتمردان به صنعت نساجی دانست و گفت به این صنعت اهمیتی داده نمیشود. درصورتیکه خودروسازی که مشکلات فراوانی برای ما ایجاد کرده است در اولویت توجه و حمایت دولت قرار دارد. این صنعت که صد در صد آن مونتاژ است هدف تولید آن برای ده سال آینده تقریبا" دو برابر شده است. در صورتی که برای صنعت نساجی این هدف خیلی ناچیز در نظر گرفته شده است. جایگاه صنعت نساجی خیلی بالاتر از آن است که در حال حاضر در آن قرار دارد، کشور ما در صنعت نساجی از مواد اولیه آن که نفت می باشد تا آخرین حلقه‌ی این زنجیره که پوشاک یا فرش می‌باشد هیچ وابستگی به هیچ جایی ندارد و تمام امکانات تولید را دارا می باشد و در حال حاضر از این لحاظ کشور ما در هیچ صنعتی این مزیت نسبی را دارا نیست. در گذشته تولید پنبه این کشور در حدود 250 هزار تن بوده است در حالیکه در حال حاضر این رقم به 50 هزارتن رسیده است.
وی راه‌های تحقق اهداف را این چنین بر‌شمرد: نگاه دولت باید به صنعت نساجی تغییر کند. یکی از مشکلات صنعت نساجی در کشور بالا بودن قیمت تمام شده آن است. مشکلات زیادی در مسیر تولید وجود دارد اهم ان" فشار سازمان امور مالیاتی و تامین اجتماعی و محیط زیست و مسئله قاچاقاست". همانطور که آقای کرباسیان اعلام کردند پایگاه‌های قاچاق در کشور بسیار زیاد شده‌اند و امکان مقابله با آن وجود ندارد مگر آنکه در این مراکز ایجاد کار شود و واحدهای تولیدی در این مرزها ایجاد گردند. متاسفانه در حال حاضر قاچاق خود تبدیل به یک شغل پردرامد وبی دردسرشده است.
وی همچنین اعلام کرد کل واردات کشور در سال گذشته حدود 52 میلیارد دلار بودو حدود 50 درصد این عددرقم قاچاق است. حتی ممکن است این آمار از این هم بالاتر باشد زیرا در حدود ده سال است که میزان قاچاق 25 میلیارد دلار اعلام می شود در صورتیکه در این ده سال طبیعتا رقم بالاتر از این شده است. مسئله قاچاق در صنعت نساجی واقعا غوغا کرده است و تولیدکنندگان ما را زمین گیر کرده است.
وی به دوران پیش از انقلاب و زمانی که برای دوره های آموزشی به خارج از کشور رفته بود اشاره کرد و گفت در آن زمان کشورهایی نظیر ترکیه در صنعت نساجی حرفی برای گفتن نداشتند. کشور ما پیش از انقلاب یا حتی تا همین 20 سال پیش در حدود یک میلیاردو هفتصد میلیون دلار صادرات فرش دستباف داشته ایم ولی در حال حاضراین رقم به سیصد میلیون دلار رسیده است. فرش ماشینی هم که زمانی رشد چشمگیری داشت در چهار ماهه اول امسال 22 درصد کاهش صادرات داشته است.
مهندس عمید از سالهای55 و56 به عنوان سالهای طلایی صنعت نساجی یاد کرد و گفت در آن سال‌ها کشور ما 250 هزار تن تولید پنبه با کیفیت داشته است که بیش از 100 هزار تن از آن صادر می‌شد و با کیفیت ترین فاستونی در منطقه در کشور ما تولید می‌شدو در کشورهای اروپایی به فروش می رسید. مخملی که در کارخانجات مخمل ابریشم کاشان تولید می‌شد از مخمل‌های بلژیکی هم با کیفیت‌تر بود و در سیستم‌هایبالک و تولید پارچه های ملحفه‌ای شرکت‌های بسیار بزرگی داشتیم که به مرور تعطیل شدند که علت آن بی‌توجهی به گمرکات و ورود حجم زیاد کالاهای قاچاق است. زیرا حاشیه سود واردات قاچاق به شدت بالاست و هیچ سرمایه‌گذاری رغبت به سرمایه گذاری در تولید ندارد و سرمایه گذاران ترجیح می‌دهند سرمایه گذاری خارجی انجام دهند تا سرمایه‌شان حفظ شود.
وی همچنین امسال را سال خوبی برای نساج‌ها ندانست و اعلام کرد که با قوانین جدید مالیاتی سال 95 سالی بحرانی‌تر برای نساجی ایران است. بطور کلی علت افزایش قاچاق همین مسائل و مشکلات مالیاتی و گمرکی است که موجب افزایش قیمت تمام شده واحدها می شود . به عنوان مثال برای صادرات قیمت پایه قرار داده شده است، در صورتی که در بازار رقابت آزاد چنین چیزی معنا ندارد. به هرحال اداره دارایی و مالیات برارزش افزوده و بیمه کارفرمایی ومشاغل سخت زیان‌اور ... به جای آنکه حامی تولیدکنندگان باشند به انحاء مختلف چوب لای چرخ تولید می گذارند و این منجر به تعطیلی واحدهای تولیدی و به دنبال آن بیکاری و فقر و رکود هرچه بیشتر می‌شود.
وی هچنین از نقاط ضعف این برنامه راهبردی به عدم توجه به الیاف پلی پروپیلن و موکت اشاره کرد و گفت تقریبا بیش از 25 درصد فرشهای ماشینی در کشور از نخ بی سی اف یا نخ سی‌اف استفاده میکنند که اینها نخ‌های پلی‌پروپیلن هستند. همه موکت‌های تولیدی در این کشور از نخ والیاف پلی پروپیلن استفاده میکنند. ظرفیتهای ثبت شده انواع موکت بیش از 350 میلیون متر مربع است ولی در سند راهبردی هیچ اشاره ای به آن نشده است. ضمن اینکه موکت کالای بسیار پرمصرفی در ایران است و تعداد زیادی از کارخانجات در ایران آن را تولید میکنند ضمنا"گرانول پلی پروپیلن مصرف بالایی درتولید گونی چتایی بسته بندی دارد.
عمید با اشاره به نقش متخصصین در صنعت نساجی گفت: درحال حاضر هیچ صنعتی به اندازه صنعت نساجی در ایران توجیه ندارد چه از نظر قدمت یا اشتغال یا سرانه سرمایه گذاری برای ایجاد شغل یا از نظر نیروی انسانی که بهترین متخصصان و دانشگاه‌ها و بهترین درجات تحصیلی تا مقطع دکتری را در اقصی نقاط کشور داریم براستی کدام صنعت می تواند به این شکل باشد که کوچکترین وابستگی به خارج از کشور نداشته باشد؟
مهندس عمید اضافه کرد اگر کشور قصد رشد و تعالی دارد بهترین گزینه ، سرمایه گذاری در صنعت نساجی است. همانطور که کشورهایی که در حال حاضر غول های صنعتی هستند همه از صنعت نساجی شروع کرده‌اند. صنعت نساجی در کشور به فراموشی سپرده شده و هنوز فراکسیونی برای نساجی و پوشاک در مجلس نداریم در حالیکه تعداد زیادی از شاغلین این کشور نساج‌ها هستند.
وی در پایان گفت صنعت نساجی ما اگر به گذشته باز گردد چند پله رشد می‌کند. صنعتی با این پتانسیل رشد آن‌هم به صورت جهشی حیف است که نادیده گرفته شود.