به گزارش ارانیکو بر اساس تحقیقات انجام شده توسط مؤسسه پژوهشی BMI انتظار می‌رود بخش زیرساختاری صنعت انرژی سهم عمده‌ای از فرصت‌های توسعه‌ای را به خود اختصاص داده و طی دوره موردنظر، سالانه با 7/1 درصد افزایش روبه‌رو شود. این رقم بیشتر از نرخ رشد 6/5 درصدی است که برای صنعت حمل و نقل پیش‌بینی شده است.
پایین بودن سرانه تولید الکتریسیته در آسیا نسبت به میانگین جهانی و عقب‌ماندگی ساختار زیربنایی، این صنعت را به فرصت مناسبی برای سرمایه‌گذاری و نقشی که می‌تواند در رشد بخش انرژی قاره ایفا کند تبدیل نموده است. میانگین تولید سرانه الکتریسیته در آسیا در سال 2013 معادلKWh 2400 کیلووات ساعت بوده که تفاوت چشمگیری با میانگین جهانیKWh 3120 دارد. علاوه برآن، خطرات احتمالی ناشی از بروز اختلاف بر سر مالکیت زمین در بخش طرح‌های عمرانی مرتبط با بخش انرژی و همچنین ریسک بازگشت سرمایه در این بخش به مراتب کمتر از بخش صنعت حمل‌ونقل است که از شرایط مناسب‌تری برای مشارکت بخش خصوصی برخوردار است.
در بخش صنعت حمل‌ونقل نیز بخش‌های حمل‌ونقل جاده‌ای و ریلی از مناسب‌ترین دورنما برخوردار هستند. به‌عنوان نمونه، پیش‌بینی می‌شود بخش حمل‌ونقل جاده‌ای در اندونزی با رشد سالانه 12/8 درصدی بین سال‌های 2015 تا 2024 روبه‌رو شود که این کشور را تا سال 2024 به بزرگ‌ترین بازار آسیا تبدیل خواهد نمود و این روند ناشی از تلاش دولت این کشور در جهت کاهش سهم هزینه‌های حمل‌ونقل از 24 درصد از تولید ناخالص داخلی، به 19 درصد، تا سال 2019 است.
همچنین پیش‌بینی می‌شود کشورهای چین و هندوستان بهترین دورنما را برای توسعۀ بخش صنعت حمل‌ونقل ریلی به خود اختصاص بدهند. کارشناسان معتقدند که حمل‌ونقل ریلی در این دو کشور طی دوره زمانی 2015 تا 2019 به ترتیب نرخ رشد سالانه برابر با 5/1 و 8/9 درصد را تجربه نماید.
در این میان کارشناسان معتقدند که به‌رغم تلاش‌های مقامات دولتی این کشورها در جهت تشویق رشد اقتصادی، بیشترین چالش‌ها بر سر توسعه بخش ریلی از سوی ادعاهای ارضی به وجود آید. از سوی دیگر، بی‌ثباتی‌های سیاسی، عدم استمرار سیاست‌های اقتصادی و فقدان چارچوب‌های مناسب در خصوص مشارکت بخش دولتی و خصوصی، از جمله مسائلی است که چالش‌های جدی را بر سر راه توسعه صنعت حمل‌ونقل قرار می‌دهد.