شرکت ملی نفت ایران و شرکت توتال فرانسه در سال 2000 میلادی برای توسعه بخش بالادستی فاز 11 پارس جنوبی و ساخت یک کارخانه حدود10 میلیون تنی تولید LNG به توافق رسیدند و سرانجام در سال 1379 تفاهمنامه‌ای میان دو طرف امضا شد. پس از امضای این تفاهمنامه، شرکت پتروناس مالزی نیز برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی پیشقدم شد و با توافقی سه جانبه شرکت ملی نفت ایران 50 درصد، شرکت توتال فرانسه 40 درصد و پتروناس مالزی 10 درصد از سهام توسعه بخش بالادستی و پایین دستی فاز 11 پارس جنوبی را در اختیار گرفتند. در سالهای 1385 تا 1387، مذاکرات دنباله داری در تهران و اروپا میان دو طرف آغاز شد و در نهایت شرکت ملی نفت ایران با پیشنهاد حدود 10 تا 11 میلیارد دلاری فرانسوی‌ها مخالفت کرد و به این ترتیب شرکت توتال از این پروژه کنار گذاشته شد.
چینی‌ها گزینه بعدی ایران برای توسعه فاز 11 پارس‌جنوبی بودند. این طرح در سال 1388 با هزینه 4 میلیارد دلاری به شرکت سی.ان.پی.سی واگذار شد. بعد از گذشت چهار سال از امضا قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی با این شرکت چینی، به دلیل این که چینی‌ها هیچ اقدام موثری برای توسعه این فاز انجام نداده بودند، طی یک توافق دو جانبه قرارداد توسعه این فاز با چینی‌ها فسخ شد.
بعد از کنار رفتن سی.ان.پی.سی از پارس جنوبی، اعلام شد توسعه بخش فراساحل فاز 11 پارس جنوبی به دو شرکت پترو ایران و مهندسی و ساخت تاسیسات دریایی واگذار خواهد شده است، اما کمی بعد واگذاری این فاز به دو شرکت نام برده تکذیب شد.
شرکت پتروپارس سومین شرکتی بود که بعد از رفتن چینی‌ها از طرح توسعه فاز 11 پارس جنوبی به عنوان پیمانکار طرح اعلام شد، حتی قرارداد فاز 11 پارس جنوبی بین پتروپارس و شرکت ملی نفت ایران در قالب بیع متقابل امضا شد اما با روی کارآمدن دولت جدید بخشنامه‌ای ابلاغ شد مبنی بر این که هرگونه امضای قرار داد پیش از تاریخ جلسه رای اعتماد مجلس و انتخاب وزیران باطل است. بر این اساس چون قرارداد مورد نظر در مردادماه 1392 نهایی شده بود قرارداد "کان لم یکن" محسوب شد.
البته وزیر نفت در مورد علت برکناری شرکت پتروپارس ازتوسعه فاز 11 پارس جنوبی گفته بود که این شرکت پولی برای توسعه فاز 11 نداشت و در حال حاضر اولویت توسعه با فازهای 12، 15و16، 17 و 18 است و تصمیم درباره فاز 11 سر فرصت گرفته می‌شود.
در سال 93 و 94 نیز توسعه فاز 11 پارس جنوبی با وجود تمامی گمانه زنی ها تعیین تکلیف نشد تا این روز گذشته «علی کاردر» معاون سرمایه گذاری و تامین منابع مالی شرکت ملی نفت ایران از تعیین تکلیف توسعه این فاز در نیمه نخست سال جاری خبر داد.
به گفته این مقام مسئول، وزارت نفت به دنبال این است که فاز 11 پارس جنوبی در قالب قرارداد بیع متقابل یا EPCF توسعه یابد.
فاز 11 پارس جنوبی در مرز میدان مشترک پارس جنوبی است و در حالی این فاز در سمت ایران توسعه نیافته باقی مانده که طرف قطری در طی یک دهه گذشته برداشت های بسیاری از این بخش از میدان مشترک با ایران داشته است.
پیگیری‌های خبرنگار حاکی از این است که در یک سال گذشته شرکت‌های متعددی از ایران، ایتالیا، هند، چین، مالزی، فرانسه، ژاپن و ... برای سرمایه‌گذاری و در دست گرفتن توسعه این پروژه اعلام آمادگی کرده‌اند اما جدی ترین گزینه‌های رقابت در این پروژه، شرکت‌های انی ایتالیا، توتال فرانسه و مپنای ایران هستند که درخواست این شرکت‌ها هم اکنون در شرکت ملی نفت ایران در حال بررسی است.
تسنیم