شرکت‌های هواپیمایی ایران پس از اجرای برجام فرصتی یافته اند تا با تعامل مستقیم با بازارهای جهانی نیاز خود را برای تامین و نگهداری هواپیماهای مسافرتی تامین کنند، ایرلاین‌هایی که هریک بنا به دلایلی متفاوت در سال های قبل چه در تامین منابع مالی و چه در یافتن هواپیماهای مورد نیاز مشکلاتی جدی داشتند و حالا زمانی برای جبران به دست یافته اند.
این فضا برای شرکت های بزرگ خارجی نیز ظرفیتی بزرگ به حساب می آید. کشوری که رسما اعلام کرده تا 10 سال آینده به 500 هواپیمای مسافرتی احتیاج خواهد داشت برای شرکت های بزرگی مانند ایرباس و بویینگ که با خظر اخراج کارکنانشان به دلیل مسائل اقتصادی رو به رو هستند قطعا فرصتی مهم و جدی به حساب می آید و شاید به همین دلیل است که وقتی برجام اجرایی شد خیلی زود دعوا بر سر چگونگی استفاده از این بازار مهم آغاز شد.
هرچند در این بین ایرباس با توجه به نزدیکی بیشتر اقتصاد اروپا با ایران توانست گوی رقابت را از رقیب سنتی خود بویینگ برباید اما نیاز ایران به تنوع بخشیدن به ناوگان خود، مسولان بویینگ را متقاعد کرد سختی های لازم برای دریافت مجوز فروش هواپیما به ایران به جان بخرند و در ایران راه با دستی پر به تهران بیایند
هرچند در طول هفته های گذشته صحبت از صدور یا عدم صدور مجوز فروش هواپیما به ایران، حضور بویینگ در آسمان کشور را با اما و اگرهایی جدی رو به رو کرده، اما صرف ورود آنها به ایران می تواند نشان دهنده چراغ سبزی برای توافقاتی باشد که لزوما تمام آنها به فروش هواپیما مربوط نمی شود.
با توجه به اینکه در سال‌های قبل از انقلاب بخش قابل توجهی از ناوگان ایران با هواپیماهای این غول آمریکایی شکل گرفته بود هنوز نیز بخشی از ناوگان کشور در اختیار این هواپیماهاست و البته بخشی از هواپیماهای زمینگیری که تعداد آنها از 100 فروند نیز گذشته مربوط به ساخته‌های شرکت بویینگ می‌شود.
از این رو و با توجه محدودیت‌های مالی پیش روی ایرلاین‌های ایرانی در واردات تعداد بالای هواپیماهای نو به ایران، شاید بتوان روی تعمیر، نگهداری و ایجاد امکان دوباره برای پریدن هواپیماهای بویینگ زمین گیر ایران در جریان این مذاکرات امید داشت، موضوعی که معاون بازرگانی ایران ایر نیز به آن اشاره کرده و درباره مذاکرات آمریکایی‌ها با ایرلاین‌های ایرانی گفته است به موازات مذاکرات فروش هواپیما، مباحث جدی درباره لزوم پشتیبانی از ناوگان موجود مطرح شد و به نظر می‌رسد، فعال سازی ناوگان فعلی با دریافت لجستیک لازم از بوئینگ، به عنوان بخش ملموس مذاکرات، سریعتر از فرآیند فروش منتج به نتیجه شود.
هرچند هم مسولان ایرانی و هم سفیران بویینگ از مقدماتی بودن گفت و گوهای مطرح شده در این زمینه سخن گفته و اعلام کرده اند رسیدن به هرگونه تواقث دو جانبه نیاز به مذاکرات گسترده دارد اما به نظر می رسد استفاده از توان بوییگ برای سرپا کردن بخشی از ناوگان کشور می تواند یکی از مهم ترین اهداف اقتصادی مدنظر کشور در طول این ماه ها باشد، موضوعی که هم به ایرلاین های ایرانی اجازه می دهد منابع مالی خود را برای استفاده مناسب از فضای پسا برجام آماده کنند و هم توان ناوگان کشور را بازگرداندن بخشی از 40 درصد ناوگان زمین گیر کشور افزایش می‌دهد.
ایسنا