محمود دودانگه گفت: موانعی که برای ملحق شدن ایران به سازمان جهانی تجارت وجود دارد را می‌توان به دو دسته تقسیم بندی کرد.
وی ادامه داد: دسته اول موانعی است که به قوانین، مقررات و ملاحظات اقتصادی برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی مرتبط می‌شود. طبیعی است که تمامی کشور‌ها برای عضویت رسمی در این سازمان مشکلات قانونی، مقرراتی و همچنین مسائل مختلف مربوط به واردات و صادرات را مورد توجه قرارمی‌دهند و قوانین خودشان را با قوانین سازمان تجارت جهانی هماهنگ می‌کنند یا اینکه برای انطباق لازم با قوانین این سازمان، زمان درخواست می‌کنند.
دودانگه افزود: این موارد جزو موانع طبیعی به حساب می‌آید که می‌توان آنها را در یک فرایند طبیعی بر طرف کرد اما موانعی که در دسته دوم قرار می‌گیرند، موانع سیاسی برای عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی است. با توجه به اینکه ایران در دهه‌های قبل معمولا درگیر محدودیت‌ها و تحریم‌های یک جانبه و چند جانبه بوده است و از سوی دیگر تعاملات اقتصادی و تجاری ایران با کشور‌های مختلف دچار چالش‌هایی بوده عضویت در سازمان تجارت جهانی با موانعی روبرو بوده است.
مشاور وزیر صنعت، معدن و تجارت اضافه کرد: اکنون با توجه به بسته شدن پرونده هسته‌ای ایران و توافق انجام شده امیدوار هستیم حداقل موانع سیاسی را برای عضویت در سازمان جهانی تجارت نداشته باشیم و به مسیر طبیعی عضویت ایران در این سازمان برگردیم؛ مسیری که طبیعتا باید با آرامش و ملاحظه در همه ابعاد انجام بگیرد.
دودانگه با اشاره به سابقه ایران برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی گفت: سابقه ایران برای پیوستن به سازمان جهانی تجارت به بیش از یک دهه گذشته بر می‌گردد. اولین اقدام در این زمینه این بود که ایران به عنوان عضو ناظر این سازمان در آید. اقدامی که در دهه گذشته رخ داد و ایران عملا در مسیر الحاق به سازمان جهانی تجارت قرار گرفت. موضوع دیگر این بود که ایران باید رژیم تجاری خود را تدوین می‌کرد و آن را به دبیرخانه سازمان ارسال می‌کرد اقدام قابل توجهی که در سال‌های گذشته انجام گرفت.
وی ادامه داد: پس از ارسال رژیم تجاری به دبیرخانه سازمان، کشور‌هایی که عضو سازمان تجارت جهانی هستند سوالات و ابهامات خودشان را برای ایران فرستاند که در ادامه این روند پاسخ‌های متناسب با سولات آنها از سوی ایران تدوین شد و تعاملات ادامه پیدا کرد.
دودانگه درباره یکی از موانع پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی تصریح کرد: کار دیگری که باید برای این الحاق به سازمان تجارت جهانی انجام می‌گرفت تشکیل یک کارگروه است. روال برای عضویت اینگونه است که هر کشوری که قصد عضو شدن داشته باشد باید کشور‌های دیگرعضو را راضی کند. کارگروهی که ایران قرار بود در آن عضو شود در خصوص تعیین رییس آن جمع بندی لازم حاصل نشد. ایران علاقه داشت که سوئیس این مسئولیت را بپذیرد اما اختلافاتی در این زمینه به وجود آمد.
مشاور وزیر صنعت، معدن و تجارت اضافه کرد: از سوی دیگر برخی روند‌های غیر حرفه‌ای باعث شد مشکلاتی در روند این پیوستن اتفاق بیفتد اما در حال حاضر پس از تعاملات خوبی ایران با کشور‌های اروپایی و همچنین بعد از اجرایی شدن برجام، روند مثبتی برای پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی اتفاق افتاد و اکنون زمانی است که باید قوانین و مقررات‌مان را با قوانین سازمان تجارت جهانی برای پیوستن به آن هماهنگ کنیم.
ایسنا