آغاز حرکت به سوی ارز تک‌نرخی

با سیاست در پیش گرفته شده قیمت ارز روز به روز به بهانه های مختلف افزایش یافته است. تک نرخی کردن ارز به قیمت بی ارزشتر شدن پول ملی بجز افزایش مشکلات مختلف معیشتی و تورم و فشار بیشتر بر مردم هدیه دیگری به ملت نمیدهد.
تک نرخی ارز به قیمت متعادل هنر است و نه بی ارزشی پول ملی

در پاسخ به بازنشسته محترم که می فرمایند بی ارزشی پول ملی را ضعف سیاست گذار می داند باید عرض کنم که این نه تنها ضعف نیست بلکه موجب رقابت بهتر صادر کنندگان در بازارهای جهانی و در عین حال گران تر شدن محصولات خارجی در بازار داخلی می شود که اتفاقا برای تولید کشور بسیار حیاتیست. برای نمونه بهتر است بدانید که هم اکنون چین به شدت از طرف دولت آمریکا تحت فشار است که پول ملی کشور خود را تقویت کند.

با سلام، چنین به نظر میرسد آقای سیف رییس بانک مرکزی ایران نیست که فاصله بیش از 500 تومان بین نرخ دلار آزاد با مبادله ای را نمی بیند و یا اینکه خود را به ندیدن زده است و همچنین رشد نرخ دلار از بیش از 700 تومان از زمان ریاست ایشان تا کنون را منطقی می داند. واقعا چه فکری می کند که مردم را تا این حد نادان تصور کرده و به اصطلاح در روز روشن دروغهایی به این بزرگی تحویل مردم می دهد.

در پاسخ به کارشناس اقتصاد به استحضار میرسد که مواد اولیه و ماشین. آلات اکثر تولیدات ما وارداتی هستند که با افزایش نرخ ارز متاسفانه قیمت تولیدات ما افزایش یافته و توان رقابت در بازار صادرات را از دست میدهد و این امر یک نقطه انتقامم دارد ، بطوریکه توان رقابت ما در زمینه رشد تولید در فراورده های پایین دستی بالقوه های مملکت است همانند تولید و صادرات مشتقات نفتی و یا آهن آلات که آنهم به علت سوء مدیریت، بهره وری پایین و اختلاسهای مکرر، توان رقابت را از بین برده است و اما چین با قرار داد یوان جزو پولهای مبادلاتی بین المللی به بهترین نحو ممکن پول خود را تقویت نمود

در پاسخ به کارشناس اقتصادی محترم، برای کشوری مانند چین درست میفرمایید که با عددی معادل $2,275,000,000,000 بیشترین صادرات را در سال 2014داشته. اما در نظر بگیرید که این یک قانون کلی نیست. اروپا با واحد پولی یورو که از دلار هم گرانتر است رتبه دوم جهانی را با عدد $2,259,000,000,000 رتبه دوم را داشته و خود آلمان به تنهایی با رقم $1,309,000,000,000 رتبه چهارم! پس لزوما پایین بودن نرخ برابری ارز به معنی صادرات بیشتر نخواهد بود. در کشوری مثل ایران که عموما وارد کننده میباشدو مبنای اصلی صادراتش، صادرات نفتی و پتروشیمی و گازی میباشد خیلی نقش صادرات غیر نفتی معنایی ندارد و حتی اگر هم داشت با پول ملی ضعیف هنر خاصی هم نیست. در حقیقت بنوعی سوبسید دادن به صادر کننده خواهد بود بجای آنکه به سمت تقویت و سرمایه گذاری در صنایعی برویم که مزیت رقابتی داریم سعی مینماییم با تحمیل فشار بر مصرف کننده داخلی بازار خارجی برای خودمان بسازیم. آیا عمده کشورهای موفق دنیا اینگونه عمل مینمایند؟....آمار گواهی دیگری میدهد.
منبع آمار سایت ویکیپدیا: https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_exports