به گزارش ارانیکو به نقل از نساجی امروز، اصولا پارچه و پوشاک جزو نیازهای اولیه انسان می‌باشد و انسان‌ها از همان روزگار نخستین برای محافظت یا به دلایل اخلاقی جسم خود را در پوشش لباس قرار می‌دادند. از اینرو می‌توان گفت که تاریخچه تولید و تجارت این کالا قدمتی به اندازه تاریخ و زندگی انسان‌ها دارد. اما در شرایط کنونی و با توجه به وضعیت این بازار، این سوال مطرح می‌شود که چرا این صنعت بزرگ به این وضع نابه‌سامان و اسفبار تبدیل شده است؟
کارشناسان معتقدند که عوامل متعددی دست به دست هم داده‌اند تا این صنعت در کشور ما رو به نابودی برود و دیگر اسمی از کارخانجات نساجی و تولیدی پوشاک نباشد. از سوی دیگر، صنعت نساجی نیز مانند سایر صنایع فعال کشور که در سال‌های گذشته حتی تا مرز حذف از چرخه اقتصادی کشور نیز پیش رفت، از مشکلات و چالش‌های سد راه صنعت بی‌نصیب نبوده و به گفته فعالان این صنعت قدیمی و اشتغالزا، عدم حمایت کافی از آن در سال‌های اخیر موجب شد تا بخش اعظمی از نیاز بازار از طریق قاچاق تامین شود.
واردات پارچه ارزان‌تر از تولیدات داخل تمام می‌شود
این روزها با گشتی در بازار مشاهده می‌کنیم که عمده پارچه‌های موجود در بازار به صورت مساوی از نوع وارداتی و تولید داخل است. بدین معنا که بخشی از آن ایرانی و بخش دیگر خارجی هستند. البته واردات پارچه به کشور ارزان‌تر از تولیدات داخل آن تمام می‌شود و این خود عاملی است برای اینکه تولیدکنندگان تمایلی به تولید پارچه و خریداران تمایل به خرید آن نداشته باشند.
از طرفی دیگر، طبق آمار بانک مرکزی صنعت نساجی و به ویژه پوشاک در کشور ما روبه نزول است تا حدی که باعث شده پوشاک و پارچه قاچاق به راحتی در بازار عرضه شود. به علت اینکه قیمت کالای قاچاق ارزان‌تر از تولیدات داخلی است، مصرف‌کنندگان به سمت این بازار جذب می‌شوند. از سوی دیگر، ارزش افزوده‌ای که از سیر تکمیلی پارچه در کشور گرفته می‌شود، سبب ایجاد هزینه‌های کمرشکن تولید شده است. به همین دلیل تولید پارچه در کشور برای تولیدکنندگان به‌صرفه نیست و آنها ترجیح می‌دهند نقدینگی خود را در واردات پوشاک از کشورهای دیگر به کار ببرند.
به عبارت دیگر باید گفت که استفاده از پارچه‌های تولید داخل در کشور به‌صرفه نیست و هزینه‌های تولید پارچه بسیار زیاد است و به همین دلیل تولیدکنندگان نقدینگی موجود خودشان را برای واردات پوشاک که سبب ارزان‌تر تمام شدن قیمت کالا می‌شود، به کار می‌برند.
وجود پارچه‌های نامرغوب با قیمت ارزان در بازار
محمدحسین نورایی آشتیانی، رئیس اتحادیه صنف پارچه فروشان تهران
بازار پارچه کساد و اقتصاد این صنف رو به رکود است و دلیل این موضوع هم وجود پارچه‌های نامرغوب با قیمت ارزان در بازار است. پارچه‌های نامرغوب مانع دیده شدن پارچه‌های باکیفیت تولید داخل شده است. به عبارت دیگر، کسادی بازار پارچه از زمان ورود جنس‌های بسیار ارزان به کشور شروع شد که بسیاری از این پارچه‌های ارزان، از کشور چین و با کیفیت نه چندان مرغوب یا حتی نامرغوب وارد کشور می‌شوند.
از سوی دیگر، فرسودگی ماشین‌آلات تولید پارچه در ایران و نیز واردات گسترده پارچه‌های خارجی موجب شده است تنها نیمی از بازار ایران در دست تولیدکننده ایرانی باشد. در حال حاضر، بخش زیادی از واردات پارچه به ایران شامل پارچه‌های لباسی، چادر مشکی و کت شلواری است که در تمامی این اقلام تولید داخل باکیفیت وجود دارد اما برای تجهیز و نوسازی ماشین‌آلات این واحدها هنوز سرمایه‌گذاری نشده است.
10 درصد از پارچه‌های موجود تولید داخل هستند
علی رضا بهرامی، رئیس اتحادیه پارچه‌فروشان شهرکرد
طی سال گذشته تا امسال رکود سرسام‌آوری بر بازارها حاکم شده و این در حالیست که به همین دلیل وضعیت به صورتی است که بسیاری از واحدهای صنفی مغازه‌های خود را تعطیل کرده‌اند یا در مرز ورشکستگی قرار دارند. از طرفی دیگر ، علاوه‌بر رکود بازار، متاسفانه وضعیت تولید داخلی پارچه هم تعریفی ندارد و تنها 10 درصد از پارچه‌های موجود در بازار سهم تولیدات داخلی خودمان هستند و 90 درصد از پارچه‌های موجود در سطح بازار وارداتی هستند.
به عبارت دیگر، ایران تنها 10 درصد از پارچه‌های مصرفی خود آن هم در نوع ملحفه‌ای را تولید می‌کند. از سوی دیگر، تنوع در پارچه‌های وارداتی بسیار زیاد است و پارچه‌های خارجی که به کشور وارد می‌شوند، هر روز با رنگ و طرحی جدید خود را در بازار نمایان می‌کنند و این در حالیست که تولیدات داخلی ما در سال‌های اخیر تنها یک‌بار تغییر داشته است اما این نکته باید گفته شود که کلیه پارچه‌ها به‌صورت قانونی وارد می‌شوند زیرا پارچه‌های قاچاق چروک، خراب و غیرقابل استفاده خواهند شد.