اما بازار صنعت سیمان سال گذشته با بسته شدن بازارهای عراق که یکی از بازارهای مهم صادراتی ایران بود، با کاهش آمار صادرات روبه‌رو شد. از آنجا که عراق تمایل دارد کارخانه‌های سیمان خود را فعال کند، از این‌رو حجم صادراتی ایران به این کشور نیز کاهش چشمگیری داشته است.
بنابراین با توجه به وجود ظرفیت‌های موجودی در صنعت کشور که بسی بیش از نیاز داخلی است و با توجه به کاهش میزان صادرات به کشور عراق باید به فکر بازاریابی جدید در این صنعت بود. بنابراین باید با استفاده از راهکارهای مختلف ازجمله اعطای خط اعتباری به کشورهای هدف صادرات از یک سو و از سوی دیگر رفع موانع پیش‌روی صادرات سیمان به افزایش تقاضای بازارهای خارجی کمک کرد. البته باید به فکر جایگزین‌های جدید و بازارهای نو برای یافتن بازار سیمان نیز بود. بازارهای آسیای جنوب‌غربی، شرق و شمال افریقا با توجه به نیاز این کشورها می‌تواند جایگزینی مناسب برای صادرات سیمان به‌شمار رود. در این بین نیز بازار افریقا بیشترین تقاضا و مصرف سیمان را دارد.
اما برای این جایگزینی با توجه به مسافت‌های زیاد این کشور تا کشور ما باید به فکر استفاده از صادرات دریایی در این زمینه بود که برای رفع این مشکل نیز باید به فکر اختصاص یارانه حمل‌ونقل برای رفع این معضل به صادرکنندگان سیمان بود. چراکه صادرات به دوردست باید از طریق سامانه حمل‌ونقل دریایی انجام شود. چون زمانی که مرز مشترک وجود ندارد، صادرات غیردریایی برای آن اقتصادی نخواهد بود، چراکه براساس آمارهای مطرح‌شده در این زمینه ۴۵ درصد نرخ تمام‌شده سیمان به حمل‌ونقل اختصاص می‌یابد.البته حمل دریایی سیمان به‌طور معمول از طریق کشتی‌های فله‌بر انجام می‌شود و در این زمینه و برای بسته‌بندی آن مشکل خاصی در کشور وجود ندارد، اما نکته‌ای که باید به آن توجه شود، ایجاد زیرساخت‌های لازم و تجهیز بنادر برای بارگیری است. بنابراین یکی از وظایف دولت و بخش خصوصی ایجاد و تجهیز زیرساخت‌ها برای بارگیری سیمان و کلینکر یا ساخت بنادر و کشتی‌های تخصصی در این زمینه است تا بتوان با هزینه‌ای کمتر و به شکلی بهتر به صادرات دریایی سیمان مبادرت ورزید.
صمت