زلزله یکشنبه شب در مرز ایران و عراق –«ازگله» در استان کرمانشاه- علاوه بر اینکه مردم ایران را با غم و اندوه ناشی از فوت، آسیب‌دیدگی و صدمه روحی و روانی هموطنان شهرها و روستاهای غربی کشور روبه‌رو کرد، از یک بابت، به «ترس» ایرانی‌ها از بابت تهدیدی که «زمین» در هر ساعت از شبانه روز در هر نقطه‌ای از کشور می‌تواند عامل آن شود نیز افزود. زلزله ۳/ ۷ ریشتری در شهرستان سرپل ذهاب به گفته شاهدان عینی و تصاویری که از نحوه خرابی ساختمان‌ها منتشر شده و البته گفته‌های مسوولان محلی، «تخریب حجم گسترده نوعی از ساختمان‌های تازه‌ساز مسکونی و البته خدماتی» را در پی داشته است.
مجتمع‌های مسکن مهر و یک بیمارستان و یک ساختمان متعلق به وزارت راه و شهرسازی که هر سه با مداخله دولت و اعتبارات دولتی ساخته شده‌اند، در سرلیست بناهای ویران شده و آسیب دیده قرار دارند. در مقابل اما ساختمان‌های شخصی ساز قدیمی و جدید به نسبت مقاومت و استحکام سازه‌ای توانسته‌اند در مقابل این زلزله تاب بیاورند. تصویر به جا مانده از زلزله غرب، دلهره از «زندگی در ساختمان‌های مهندسی‌ساز» و به‌خصوص خانه‌های با برچسب «مسکن مهر» را تشدید کرده است. فارغ از انتقادهای فنی به کیفیت مسکن مهر، «یک سوال» باید پاسخ داده شود؛ «نقش مهندسان ساختمانی، شهرداری‌ها، سازمان‌های نظام مهندسی و از همه این نهادها بالاتر، وزارت راه و شهرسازی در دفاع از حقوق عمومی بهره‌برداران ساختمانی مقابل سازنده‌ها، بساز و بفروش‌ها و پیمانکاران طرف دولت و ... چیست؟» روز بعد از این زلزله اعلام شد «ساختمان‌های مسکن مهر روی گسل قرار داشته است!» این در حالی است که زلزله‌شناسان هنوز گسل منشأ این زلزله را نتوانسته‌اند تشخیص دهند.
دنیای اقتصاد