سال ۹۲ از آنجا مبنای مقایسه این گزارش قرار گرفته که در آن سال، حباب قیمت آپارتمان در تهران به اوج رسید و بعد از آن مسیر تخلیه حباب – شروع کاهش قیمت اسمی- شروع شد. در حال حاضر تورم مسکن نسبت به اسفند ۹۲، رقمی معادل ۴۱ درصد است؛ به این معنا که سطح قیمت اسمی مسکن در فروردین امسال ۴۱ درصد از آنچه در اسفند سال ۹۲ بود، بیشتر شده است. نکته قابل توجه درباره روند رشد قیمت مسکن طی ۴ سال گذشته به «شکل افزایش» ارتباط دارد. عمده افزایش قیمت مسکن در این فاصله زمانی، طی ۶ ماه دوم سال ۹۶ رخ داد. به بیان ساده‌تر، تورم ۴۱ درصدی، تدریجی نبوده به‌طوری‌که متوسط قیمت اسمی هر متر مربع واحد مسکونی در سال‌های ۹۳ و ۹۴، تقریبا ثابت بود. در آن سال‌ها متوسط قیمت مسکن در سطح ۴ میلیون و ۱۵۰ تا ۴ میلیون و ۱۷۰ هزار تومان قرار داشت و در سال ۹۵ با کمی ریزنوسان، میانگین یکساله قیمت به ۴ میلیون و ۳۷۳ هزار تومان رسید. در سال ۹۶ اما نوسانات مثبت قیمت مسکن شیب قابل ملاحظه گرفت. متوسط قیمت مسکن در فاصله ۹۵ تا ابتدای ۹۷ بیش از یک میلیون تومان به ازای هر متر مربع افزایش پیدا کرد. بنابراین، بخش قابل توجهی از تورم مسکن فعلی، در بازه زمانی محدود و به شکل پرشی اتفاق افتاده است.
در فاصله اواخر سال ۹۲ تا اوایل سال ۹۵، حباب قیمت مسکن تحت تاثیر تورم عمومی از یکسو و ثبات نسبی قیمت اسمی از سوی دیگر تخلیه شد. قیمت اسمی اگر چه کاهش پیدا نکرد اما قیمت واقعی ملک در این فاصله، کاهش قابل ملاحظه‌‌ای پیدا کرد. در حال حاضر شاخص بهای کالا و خدمات مصرفی خانوار نسبت به پایان سال ۹۲، حدود ۵۴ درصد افزایش پیدا کرده است. اما در مقایسه با این میزان تورم عمومی، قیمت اسمی مسکن رشد ۴۱ درصدی را تجربه کرده که به معنای کاهشی بودن قیمت واقعی ملک است. وضعیت موجود تورم مسکن این پیام را برای فعالان بازار مسکن به‌خصوص سمت عرضه دارد که «پرش به‌وجود آمده در قیمت به علت آنکه در بازه زمانی بزرگ اتفاق نیفتاده، در بازار قابل هضم نیست.» قیمت مسکن طی یک سال اخیر، بیش از ۲۵ درصد پرش کرد. قیمت‌ها از توان مالی غالب خریداران مصرفی عبور کرده و برای طبیعی شدن روند معاملات لازم است تغییرات ماهانه قیمت مسکن با تورم عمومی ماهانه هماهنگ شود.
دنیای اقتصاد