اکنون محمد اسلامی با توجه به مشکلات مردم و نارضایتی‌های به‌وجود آمده و فشارهایی که اقشار پایین جامعه تحمل می‌کنند، تصمیم گرفته است سیاست‌های مسکن اقشار کم‌درآمد و دهک‌های پایین را در دستور کار قرار دهد.
اگرچه در مورد جزئیات این طرح‌ها هنوز توضیح کاملی ارائه نشده است. اگر ایشان هم این مشکل بزرگ را به‌طور ریشه‌ای حل نکند، در نهایت موفق نخواهد بود. اما صرف اعلام این برنامه، امیدواری به وجود اراده لازم برای حل مشکل دهک‌های پایین را افزایش می‌دهد و باید آن را به فال نیک گرفت. می‌توان این بار امیدوار بود که این مسیر تا انتها طی شود و یک بار برای همیشه، عمل به ماده سی و یک قانون اساسی را سرعت دهند تا افراد ضعیف نیز مورد حمایت دولت قرار گیرند. البته این بدان معنا نیست که دولت مسکن رایگان تحویل دهد بلکه معنی آن ایجاد تسهیلات مناسب است. در قیاس عملکرد وزیر سابق راه و شهرسازی با برنامه‌های وزیر جدید باید گفت وزیر سابق با ادامه طرح مسکن مهر هم مخالفت می‌کردند و حتی طرح مسکن اجتماعی که تقریبا تنها نامش با مسکن مهر تفاوت داشت را رد کردند. شاید بهتر بود در سمت خود باقی می‌ماندند و جوابگوی مشکلات ایجاد شده در دوره خود می‌شدند. وزیر سابق برای رفع مشکل مسکن اقشار ضعیف، تنها به راهکار اعطای وام فکر می‌کرد در حالیکه وقتی بانک‌ها با درصدهای بالا از مردم سود می‌گیرند، این وام عملا فایده‌ای به حال افراد ندارد. باید به دنبال راه‌حل‌های بهتری بود؛ از جمله می‌توان روی مساله زمین کار کرد. اصولا زمین نباید آنقدر گرانقیمت باشد که درصد بالایی از نرخ نهایی آپارتمان و خانه را به خود اختصاص دهد. در این مورد نیز نباید به دنبال توزیع زمین خام مانند اوایل انقلاب بود؛ بلکه باید تدابیر ویژه‌ای برای این مساله اندیشیده شود. از سویی مالیات بر درآمدهای تولید مسکن و نیز بهبود سیاست‌های ساخت بنا و جلوگیری از تخریب زودهنگام خانه‌ها می‌تواند مشکل قیمت و توزیع مسکن را کاهش دهد. اکنون وزیر جدید باید برنامه‌ریزی دقیقی انجام دهد. همین که مسکن مهر را ادامه دهد کافی نیست. باید پروژه‌های مسکن مهر را بررسی کنند و برنامه بدهند تا بتوان مشکلات آنها را برطرف کرد؛ چراکه سرمایه عظیمی در آن هزینه شده که بازگشت و کارایی نداشته است. این صحیح است که سیاست‌های رئیس‌جمهور قبل در این باره اشکالاتی داشت؛ در مکان‌هایی خانه ساختند که نیاز نبود و جانمایی‌های غلطی اتفاق افتاد، اما کشور ما آنقدر به مسکن نیاز دارد که اگر 10 درصد هم مورد نیاز نباشد، آن را بزرگنمایی نکنیم. اکنون باید بررسی کرد و مشکلات پروژه‌ها را رفع کرد؛ اگر تاسیسات فضای عمومی ندارند برطرف کنیم. قرار بود زمین این خانه‌ها دولتی بماند؛ اما سیاست‌ها را تغییر دادند و اکنون این خانه‌ها خرید و فروش می‌شوند. اگرچه در میان کارشناسان و متخصصان مقداری سودجویی رخ داد و همه آنها نگاه ملی نداشتند اما همچنان معتقدم باید از بدنه کارشناسی کشور برای حل معضل‌های مسکن استفاده شود.
آرمان