قانونمندی شرط تامین امنیت معادن است

این نخستین و مطمئنا آخرین حادثه معدنی نیست که در جهان اتفاق میافتد و با چنین وصفی اینکه کار در معدن سختترین شغل به شمار میآید هم اغراق به نظر نمیرسد. معادن از نظر جغرافیایی در نقاط آسیبخیز دنیا مستقرند، استخراج مواد معدنی نیز هر قدر بیشتر توسط نیروی انسانی انجام شود، احتمال آسیبهای انسانی آن افزونتر است، در شرایطی که فعالیت معادن هم غیرقانونی باشد، اوضاع وخیمتر میشود و رویدادهای ناخوشایندی مانند دستمزد کم و بهکارگیری کودکان مجال ظهور و بروز پیدا میکند. با همه این تفاسیر از ادامه فعالیت در معادن حتی به دلیل آسیبهای جانی آن نمیتوان صرفنظر کرد، معادن هر قدر هم که خطرساز باشند، یکی از مهمترین منابع درآمد برای دولتها و ملتها هستند و به نوبه خود فرصتهایی چشمگیری برای اشتغال و امرارمعاش فراهم میکنند، اما عاملی که در این بین میتواند استخراج معادن را از فاجعه انسانی به کسبوکار نافع تبدیل کند، قانونمند کردن آن است. هر قدر معادن قانونمندتر باشند آسیبهای آنها چه انسانی باشد و چه زیستمحیطی محدودتر است. همانگونه که فشارهای ناشی از دغدغههای زیستمحیطی جهان تاکنون زغال سنگ را به عنوان یک کانی آلاینده در مضیقه و زیرفشار قرار داده و جهان به دلیل ترس از گرم شدن بیشتر سیاره، استفاده از آن را محدود میکند، افزایش تمرکز بر آسیبهای انسانی معادن هم به کاهش آن میانجامد. به یقین در جهانی که خبرهای کمتری از مرگ، قطع عضو، بهکارگیری کودکان در معادن و سوءاستفاده از آنها، پرداختهای کم و سایر پیامدهای قانونمند نبودن معادن به گوش برسد، راحتتر میتوان زندگی کرد.