اتفاقی که به نظر می‌رسد بیش از هر چیز ناشی از برنامه دولت برای کاهش هزینه‌های طرح ساخت سالانه یک میلیون واحد مسکونی باشد که البته این عدد کاملا غیرواقعی بوده و حتی حداکثر ساخت ۲۰ درصد این میزان هم اغراق‌گونه به نظر می‌رسد.
افزایش هزینه‌های دولتی مانند گاز، برق و همچنین عوارض بندری و صادرات کلینکر که البته بعد از انتقاد سیمانی‌ها با عقب‌نشینی و تخفیف ۵/ ۱ درصدی دولت همراه بود، از جمله چالش‌های این صنعت به شمار می‌رود. در این میان یکی از نگرانی‌های تولیدکنندگان سیمان با گرم‌تر شدن هوا، قطع برق است که به روال سال‌های گذشته اتفاق می‌افتد. هر چند تاکنون قطع برق این صنعت آغاز نشده، اما ظاهرا امسال بر خلاف سال‌های پیش که کارخانه‌ها ۱۰ درصد دیماند برق (مقدار قدرتی است که از اداره برق خریداری شده است)شان را دریافت می‌کردند، مقرر شده تا ۷۰ درصد دیماند در اختیار سیمانی‌ها قرار بگیرد و این خبر خوبی برای سیمانی‌هاست.
عضو هیات‌مدیره انجمن کارفرمایی صنعت سیمان و مدیر عامل سیمان اردستان می‌گوید: بر خلاف سال گذشته که در زمان خاموشی‌ها، ۱۰ درصد دیماند برق خریداری شده شرکت‌های سیمان در اختیار آنها قرار گرفت، با همکاری وزارت نیرو مقرر شده تابستان امسال در صورت خاموشی شرکت‌ها بتوانند از ۷۰ درصد دیماند برق خریداری‌شده برای ادامه تولید بهره ببرند. در مجموع این میزان برای صنعت سیمان حدود ۵۰۰ مگاوات خواهد بود و امیدواریم دولت به این قول عمل کند.
احمدرضا عمرانی‌فرد با اشاره به اینکه قطع برق بدون هماهنگی با کارخانه‌ها، به کوره شرکت‌های سیمان آسیب می‌زند، می‌افزاید: با ناهماهنگی در قطع برق آجر نسوز کارخانه‌ها دچار شوک حرارتی می‌شود و ضررهای چندین میلیاردی را بر شرکت‌ها تحمیل می‌کند؛ حتی چنانچه خاموشی با هماهنگی هم انجام شود، به دلیل اینکه حدود ۳۶ ساعت سرد و گرم کردن کوره‌ها طول می‌کشد، تولید را دچار وقفه می‌کند.وی ادامه می‌دهد: فلسفه وجودی بورس شفافیت و کشف قیمت است اما ابزارهای کنترلی دولت باعث توقف قیمت‌ها شده است. بر این اساس درخواست‌هایی از بورس، وزارت صنایع و معاون اول رئیس جمهوری شده که نرخ‌ها متعادل شود. کارخانه‌ای که امروز ۳ هزار میلیارد تومان هزینه ساخت دارد، سالانه ۴۵۰ میلیارد فروش دارد که اگر حتی در بهترین حالت ۲۰ درصد هم سود در نظر بگیریم، عملا بازگشت سرمایه در چند دهه آینده هم نزدیک به غیر‌ممکن است.
مدیر عامل سیمان اردستان با اشاره به اینکه سوددهی اندک صنعت سیمان باعث شده تا سرمایه‌گذاری در این بخش کاهش پیدا کند، عنوان می‌کند: فقدان سود‌آوری منطقی در دراز‌مدت علاوه بر مستهلک شدن کارخانه‌ها، موجب می‌شود ظرفیت جدیدی وارد صنعت نشود و باید منتظر گرانی سیمان در آینده باشیم.
وی با اشاره به اینکه بسیاری از کارخانه‌های سیمان به دلیل قدیمی بودن از مدار خارج می‌شوند و اگر کشور توسعه پیدا کند، مصرف سیمان امری حتمی است، می‌گوید: کشورهای در حال رشد سرانه مصرف ۱۲۰۰ تا ۱۴۰۰ کیلو داشته‌اند و امروز بعد از ساخت زیربناها به حدود ۶۰۰ کیلوگرم رسیده است. ما در سال گذشته ۵۹ میلیون تن مصرف داشتیم که سرانه مصرف ما به حدود ۷۰۰ کیلوگرم رسیده است. این در حالی است که کشور ما پراکندگی جغرافیایی بالایی دارد و نیازمند زیر‌ساخت‌های بسیار زیادی است. بنابراین اگر قرار بر سازندگی باشد، ۱۱۰ میلیون تن تولید سیمان نیاز داریم.
عضو هیات‌مدیره انجمن کارفرمایی صنعت سیمان ادامه می‌دهد: تا سال ۹۳ سالانه ۱۰ تا ۱۲ درصد افزایش مصرف سیمان را شاهد بودیم اما از این سال تا سال ۹۸ کاهش پیدا کرد و دو سال اخیر دوباره مصرف افزایش یافت. در همان سال۹۳ حدود ۶۳ میلیون تن مصرف داخلی سیمان را شاهد بودیم در حالی که سال گذشته بعد از دو سال رشد به ۵۹ میلیون تن رسیدیم.
عمرانی‌فرد با اشاره به اینکه ما حاضریم هرگونه یارانه انرژی صنعت مشروط به آزاد‌سازی قیمت سیمان بر مبنای ۹۰درصد نرخ جهانی قطع شود، می‌گوید: در حال حاضر نرخ پایه تعهد صادراتی کلینکر توسط انجمن افزایش یافته تا کارخانه‌ها از رقابت منفی در صادرات دوری کنند. در حال حاضر نرخ صادرات کلینکر ۲۶ دلار تعیین شده که سال گذشته ۱۸دلار بود.
وی در مورد آینده بورس نیز معتقد است: صنعت سیمان استحکام بنیادین خوبی دارد و بر خلاف بسیاری از صنایع که همواره نیازمند سرمایه‌گذاری برای به روز بودن هستند، نیاز به سرمایه‌گذاری جدیدی ندارد و چنانچه مدیریت درستی باشد، می‌تواند روند مثبتی را همواره طی کند. ضمن اینکه ورود بخش خصوصی به صنعت سیمان باعث شده تا دولتی‌ها هم سودآورتر شوند.
دنیای اقتصاد