در اساسی‌ترین مسائل، خودروهایی که امروزه فروخته می‌شوند همانند خودروهایی هستند که در آغاز قرن بیستم به بازار عرضه شدند: یک موتور درون‌سوز چرخ‌ها را از طریق نوعی گیربکس به حرکت در می‌آورد و فرمان از طریق یک میله چرخ‌ها را کنترل می‌کند. با این وجود جست‌وجو در تاریخ نشان می‌دهد که در شرایطی که بسیاری از ایده‌های صنعت خودرو اصلا جدید نیستند، برای تبدیل آنها به چیزی که مردم برای‌شان پول دهند، نبوغ فراوانی به کار رفته است.
به گزارش سی‌ان‌ان، احتمالا این طور به‌نظر می‌رسد که تسلا می‌تواند ادعا کند اولین خودروی برقی کارآمد را به بازار عرضه کرده است. اما تویوتا هم می‌تواند به بیش از 9 میلیون خودروی هیبریدی که از سال 1997 تاکنون عرضه کرده است، اشاره کند. ولی اگر به اندازه کافی به عقب برگردیم، به این نتیجه می‌رسیم که توماس ادیسون و هنری فورد در سال 1913 به‌طور مشترک یک خودروی برقی را تولید کردند.
صنعت خودرو مملو از نوآوری‌هایی است که تنها زمانی به نتیجه رسیده‌اند که فردی فهمیده است چگونه این ایده‌ها را صنعتی کند. برای مثال سیسستم چهار چرخ محرک را در نظر بگیرید. این سیستم امروزه مترادف خودروهای لوکس و مجلل به‌ویژه خودروهای شاسی‌بلند است. ایده سیستم چهار چرخ محرک که ایمنی و عملکرد خودروها را افزایش می‌دهد، نخستین‌بار در سال 1903 (در خوروی اسپورت اسپایکر) به کار رفت. اما در اکثر سال‌های قرن بیستم این تکنولوژی به تراکتورها و خودروهای نظامی مانند لندرور و جیپ محدود می‌شد. آئودی با کواترو، خودروی لوکس کوپه‌ای که در سال 1980 عرضه شد، به این مساله پایان داد. آمار فروش این خودرو نسبتا پایین بود، اما نسخه مسابقه‌ای آن در مسابقات رالی موفق بود. بنابراین سیستم چهار چرخ محرک ناگهان به سیستمی مفید و واقعا جذاب تبدیل شد. آئودی هنوز هم سیستم چهار چرخ محرک خود را «کواترو» می‌نامد. این سیستم امروزه در خودروهای لوکس کوپه مانند بنتلی، یا خودروهای تشریفاتی بی‌ام‌و نیز به کار می‌رود.
در اوایل سال 1904 نیز چیزی شبیه به گیربکس اتوماتیک خلق شد، اما این گیربکس شدیدا غیرقابل اطمینان بود و 35 سال بعد، جنرال موتورز توانست گیربکس هیدروماتیک یعنی اولین گیربگس اتوماتیک تولید انبوه را به بازار عرضه کند. برخی از نوآوری‌ها نیز در نوع خود بسیار جسورانه بوده‌اند. به‌عنوان مثال خودروی مینی طراحی شده توسط سر الک لسیگنیس، قواعد مربوط به حمل‌و‌نقل ارزان خانواده‌ها را دگرگون کرد. این خودرو در سال 1959 توسط شرکت بریتیش موتور تولید شد. طراحی این خودرو به‌گونه‌ای است که نیروی محرک در چرخ‌های جلوی آن به کار می‌رود و فضای زیادی (بیش از 80 درصد از سطح کف خودرو) را برای مسافر فراهم می‌کند. در سال 1999 مینی بعد از فورد مدل تی به‌عنوان دومین خودروی تاثیرگذار سده معرفی شد.
اما بهترین نوآوری در کل تاریخ صنعت خودرو کمربند ایمنی سه نقطه‌ای است. نیلز بوهلین، مهندس شرکت ولوو، بیشتر عمر حرفه‌ای خود را در صنعت هوایی گذرانده بود و از تکنیک‌هایی که از آن صنعت آموخته بود، به ایده ساخت کمربند ایمنی سه‌نقطه‌ای دست یافت. در این کمربند از دو بخش برای ثابت نگه داشتن یک کتف و قفسه سینه استفاده شده است و یک قسمت هم که سگک کمربند است در پایین‌ترین قسمت در کنار صندلی قرار دارد. طراحی این کمربند به‌گونه‌ای است که نیروی وارد شده به بدن به‌طور مساوی روی قفسه سینه و بالای ران‌ها توزیع می‌شود و در این حالت کمترین آسیب به بدن وارد می‌شود. ولوو در سال 1959 از این کمربند در خودروهای خود استفاده کرد و تا سال 1963 برای بازار آمریکا کمربند تولید می‌کرد. ولوو به‌جای اینکه از مزایای حق انحصاری این وسیله ایمنی خودرو به نفع خود استفاده کند، آن را در اختیار همه خودروسازان قرار داد تا همه مردم از آن بهره‌مند شوند. درنتیجه این اقدام زندگی میلیون‌ها نفر نجات پیدا کرده است.
یکی دیگر از نوآوری‌هایی که صنعت خودرو را متحول کرد، لنت ترمز است. در سال 1886 کارل بنز خودروی «پتنت موتورواگن» را ساخت و در سال 1888 همسر او تصمیم گرفت با این خودرو مسافتی 60 مایلی را طی کند. او از یک کفاش خواست چرمی را به بلوک ترمز متصل کند و به این ترتیب لنت ترمز را اختراع کرد. سپس این اختراع بنز در تعداد اندک ساخته شد. اما آنچه حقیقتا صنعت خودرو را متحول کرد، تلاش هنری فورد برای تولید انبوه خودرو است. تکنیک خط مونتاژ او موجب شد خودروها در یک هشتم زمانی که قبلا لازم بود، ساخته شوند. این مساله به نوبه خود کمک کرد خودروهای تولید شده مقرون به صرفه باشند. تا سال 1924 کارخانه فورد در دیربورن واقع در ایالت میشیگان 10 میلیون دستگاه خودرو تولید کرد به‌طوری که می‌توان گفت در آن زمان نیمی از خودروهای روی کره زمین مدل تی بودند.
این مساله اثبات شده که نوآوری بسیار مفید است، اما توسعه ماهرانه یک ایده خوب تاثیر و تحول شگرفی ایجاد خواهد کرد.
دنیای اقتصاد