بیشتر پیمانهای ارزی یا پیمانهای چند‌جانبه در راستای تسهیل امر تجارت بین چندین کشور به امضا می‌رسد. درباره پیمان ارزی بین ایران با ترکیه و روسیه نیز باید اذعان کرد که معمولا این قبیل پیمان‌ها در راستای تسهیل امر واردات و صادرات ارزی بین یک یا چندین کشور روی می‌دهد.
در مورد موضوعیت پیمان‌‌های‌ارزی برای تسهیل هرگونه داد و ستد مالی بین نه‌فقط تجار و بازرگانان بلکه توریست‌های این چند کشور نیز می‌تواند این توافق‌ها صورت گیرد. در این راستا باید خاطر نشان کرد اگر چنین امکان گردش مالی برای توریست‌های هر دو کشور فراهم شود این امر باعث می‌شود تا با توجه به کثرتی که توریست‌ها امروزه دارند، از امکانات و مزایایی بیشتری برخوردار شوند. باید توجه داشت که در راستای گسترش دامنه فعالیت از کارت‌های بانکی چون توریسم کارت یا سیاحت کارت یا حتی کارت‌هایی با عناوین دیگر با توجه به هزینه‌ای که متقاضی دریافت کارت در کشور مبداء پرداخت می‌کند می‌توان استفاده کرد تا در ادامه با توجه به تعاملات بین بانکی کشورهای هدف و مبداء طی مکانیزمی که کشورها در مورد آن به توافق رسیده‌اند کلیه هزینه‌ها در قالب پول واحد همان کشور در این بانک مشترک واریز شده و سپس حسابرسی انجام شود. باید خاطر نشان کرد که هرگونه تعاملات بین بانکی در این کشورها در قالب تفاهمنامه هایی بانکی منجر به ورود نه‌فقط توریست که خیل عظیمی از سرمایه مالی همراه توریست‌ها به این کشورها می‌شود. اکنون نیز ترکیه یا روسیه که بیشترین توریست را از ایران دارند با این تعامل بانکی درصدد جذب گردشگر بیشتر است. گردشگر بیشتر یعنی رونق صنعت در آن کشور، یعنی رونق صنعت هتلداری، صنعت غذا و البته رونق در سایر بخش‌ها چون پوشاک یا حتی صنایع دستی و .... بنابراین هر تغییر یا فرایندی در امر بانکداری و البته پیمانهای ارزی می‌تواند گشایشی مشهود در اقتصاد کشورها باشد. باید یادآور شد ایران نیز علاوه بر ترکیه در نظر دارد تا از این پیمان ارزی با کشور عراق و افغانستان بهره مند شود. نباید فراموش کرد که این قبیل پیمانهای ارزی در شرایط خاصی که کشورها با هم مراودات تجاری یا صادراتی دارند صورت می‌گیرد. نمونه بارز این پیمانهای ارزی بین کشور سنگاپور، مالزی و استرالیا است؛ کشورهایی که شاهد درستی از این تعاملات ارزی هستند. حتی کشور چین که بیشترین پیمان ارزی و چند‌جانبه را با کشورهای خاورمیانه دارد نمونه موفقی از این پیمانهای ارزی است، اما باید توجه داشت که تمام کشورهای دنیا از این پیمانهای ارزی استقبال نمی‌کنند، چرا که کشورهای مختلف دوست دارند در تجارت آزاد باشند و محدودیت را نمی‌پذیرند. این قبیل کشورها بیشتر دوست دارند تا با توجه به تنوع محصولات یا تنوع قیمتی و حتی تنوعی که در سایر بخش‌های معاملاتی از آن برخوردار هستند به معاملات بپردازند. اما در مورد ایران یا روسیه با توجه به اینکه هر دو کشور در تحریم هستند اتفاقا این قبیل پیمانهای ارزی در تعاملات بین دو کشور می‌تواند تاثیر بسزایی داشته باشد.
آرمان